چراوچگونه جلد 16، راهزنان دریایی

برتراند آرتور ویلیام راسل، ارل راسل سوم ، همه‌چیزدان، فیلسوف، منطق‌دان، ریاضی‌دان، مورخ، جامعه‌شناس، نویسنده، فعال سیاسی، برنده جایزه ادبی نوبل و فعال صلح‌طلب بریتانیایی بود. راسل در سراسر عمر، خود را یک لیبرال، سوسیالیست و صلح طلب می‌نامید اگرچه بعضی مواقع بیان می‌کرد که ذهن شک‌گرای او موجب می‌شده که احساس کند که در معنای عمیق، در هیچ‌یک از این گروه‌ها قرار نداشته‌است. راسل، یکی از فیلسوفان برجستهٔ قرن بیستم به‌شمار می‌رود و «جنبش فلسفی مخالفت با ایدئالیسم» را در اوایل قرن بیستم رهبری می‌کرد. او را به همراه گوتلوب فرگه، جرج ادوارد مور و لودویگ ویتگنشتاین، از بنیان‌گذاران فلسفهٔ تحلیلی می‌دانند. او به‌همراه آلفرد نورث وایتهد سعی کرد تا با تلاشی بسیار زیاد و با کمک منطق کلاسیک، بنیانی منطقی برای ریاضیات بنا کند. برتراند راسل: «فلسفه از قدیم الایام ادعاهای بزرگ‌تری داشته است و نتایج کمتری نسبت به سایر شاخه‌های یادگیری داشته است... من معتقدم اکنون زمان آن فرا رسیده است که می‌توان به این وضعیت نامطلوب پایان داد» - بنابراین، کتاب دنیایی که من می شناسم، با تلاش کلاسیک برتراند راسل برای نشان دادن ماهیت، ظرفیت و محدودیت‌های روش منطقی- تحلیلی در فلسفه، آغاز می‌شود. فیلسوف بریتانیایی برتراند راسل کمک های قابل توجهی در این زمینه کرد، از جمله کمک به ایجاد حوزه ای از تحقیق به نام فلسفه تحلیلی و پیشبرد عمل منطق. او همچنین با تمرکز بر تجربه گرایی به روش های جدید به تأثیرگذاری بر توسعه فلسفه علم کمک کرد. زیربنای دیدگاه های راسل در مورد علم و متافیزیک در کتاب «دنیایی که من می شناسم» بیان شده است.

نوشته های بی سرنوشت اثری است که به فیلسوف آلمانی فردریش نیچه نسبت داده شده است. ظاهرا این اثر در سال 1889 یا اوایل 1890 در زمان اقامت نیچه در آسایشگاه روانی در شهر تورینگن ینا نوشته شده است. اگر چنین ادعایی درست باشد، من و خواهرم دومین اثر زندگی‌نامه‌ای و نهایی نیچه است که از لحاظ زمانی پس از Wahnbriefe (نامه‌های جنون‌آمیز) او -که در زمان طولانی فروپاشی ذهنی‌اش نوشته شده- می باشد. نوشته های بی سرنوشت بیوگرافی جسورانه ای است که در آن از چیزهایی سخن رفته است که بسیاری تابو بوده و هستند. این کتاب به سبکی نوشته شده است که حکایت و خاطره را به شیوه ای مشابه دیگر آثار نیچه ترکیب کرده است. نوشته های بی سرنوشت اولین بار در سال 1951 توسط Boar's Head Books منتشر شد و توسط انتشارات Seven Sirens در شهر نیویورک توزیع شد. این کتاب به سرعت به ناشر بحث‌برانگیز ساموئل راث، صاحب احتمالی Seven Sirens، که به دلیل توزیع غیرقانونی نسخه‌ای از اولیس جیمز جویس (1922) زندانی شده بود، گره خورد. در مقدمه کتاب، یک ناشر ناشناس ادعا کرد که نسخه خطی را از یکی از همبستگان نیچه در ینا دریافت کرده است. جدا از حواشی ایجاد شده این کتاب کتابی است که خواننده را بیشتر از کتاب های دیگر نیچه با درونیات او آشنا کرده و به او فرصت شناختن نیچه ی حقیقی را می دهد.