چسب زخم فانتزی

نوشته‌های بالینی فروید که در این‌جا گزیده‌ای از آن‌ها گرد آمده، تأملاتی هستند که به شکلی از رابطه‌ی سوژه با خود، مجال بیان می‌دهند. در این بیان‌شدن، آنالیز در مقام رابطه و کردار، مبنای صورت‌بندی برخی مفاهیم قرار گرفته که اهمیت انتقادی‌شان بعدها به واسطه‌ی «بازگشت به فروید» برجسته‌تر می‌شود. این نوشته‌ها از نسبتی میان درمان بالینی و تأمل در نفس حکایت دارند که در نتیجه‌ی آن، مسائل روانی به منزله‌ی مسائلی برخاسته از شکاف‌های زندگی مدرن ظاهر می‌شوند. روان‌کاوی از طریق این نوع مسئله‌سازی، گفتار روان‌شناسی را از ظرفیتی انتقادی برخوردار می‌کند؛ ظرفیتی معطوف به رهایی زندگی که حضور بالقوه‌اش در نوشته‌های بالینی فروید حس می‌شود. در این نوشته‌ها، این سویه‌ی انتقادی به‌ویژه از خلال تأمل بر آن پیچ‌وخم‌ها و تناقض‌هایی رخ می‌نماید که ردشان بر زندگی عاشقانه حک شده است. عشق به منزله‌ی عرصه‌ای که تضادهای تجربه‌ی مدرنیته را در خود نهفته دارد، به ظهور مفاهیمی راه می‌دهد که مدخل‌هایی اساسی برای ورود به مفهوم مدرنیته‌اند و تأمل بر آن می‌تواند در فراهم‌آوردن چارچوبی برای نقد وضعیت سهیم باشد.