ژان-فرانسوا لیوتار

امروزه نمی توان دنیایی را متصور شد که فاقد هورمون جنسی باشد .زنان در سراسر جهان برای کنترل باروری قرص های هورمونی مصرف می کنند و استروژن و پروژسترون پرمصرف ترین دارو در تاریخ داروسازی شده است .اما پرسش این است که چرا بدن زنان ونه مردان به طور فزاینده ای در معرض هورمون درمانی قرا ر گرفته است ؟ نلی اودشوون با این نظریه که مفهومی به نام “بدن طبیعی ” وجود دارد به چالش برمی خیزد . وی نشان می دهد که مفاهیمی همچون “بدن هورمونی ” به جای آنکه ریشه در طبیعت داشته باشد از طرسق القای دانشمندان ساخته شده و صورت پدیده ای طبیعی به خودمی گیرد . آنسوی پیکر طبیعی داستان جذاب جستجوی دانشمندان و جمع آوری عضوهایی از بدن انسان است تا از طریق پژوهش بر روی آنها به مفهوم هورمون دست یابند . کتاب حاضر بررسی می کند که چگونه شناخت هورمون جنسی درک ما را از جنس و بدن شکل داده و نیز دانش پزشکی و داروسازی را دگرگون کرد و در نهایت باز تعریفی را از رابطه زن و تولید مثل به دست داد.در این کتاب نلی اودشوون تلاش می کند تا با ارزیابی ویژگی های مثبت و منفی انقلاب هورمونی ،نتیجه گیری های نوینی را در اختیار قرار دهد.

معرفی کتاب گذشته حیاتی معماری همچون حوزه‌ای دارای همگرایی با توسعه در یک‌سو و میراث در سوی دیگر، می‌تواند حوزه‌ای منتخب باشد برای مطالعهٔ تأثیرات توسعه‌ای بر سنّت و میراث و عکس‌العمل‌هایی هویّتی که این تأثیرات ایجاد می‌کنند. آشکار است که طرح‌های مدرن‌ساز توسعه، محرّک‌هایی اساسی هستند برای تحوّلات تاریخی در تمامی جهان، و ایران سدهٔ اخیر نیز از این قاعده مستثنی نبوده‌است. همزمان تردیدی هم نیست که توسعه باعث تضعیف سنّت‌ها و تغییر چشم‌اندازهای تاریخی می‌شود و بنابراین، واکنش‌‌هایی را نیز در تمامی حوزه‌های اجتماعی و سیاسی برمی‌انگیزد. مدّعای کتاب حاضر آن است که رابطهٔ میان اصالت و هویّت و میراث در یک سو و توسعه در سوی دیگر، به بهترین نحوی به‌واسطهٔ طراحی معماری به موضوع تجربهٔ روزانه و جسمانی، ملموس‌ و نزدیک‌ تبدیل شده و از این رو قابل درک، تحلیل و بررسی است. با تکیه بر چنین مدّعایی، کتاب حاضر با جزئی‌نگری، به مطالعهٔ طرح‌های معماری و گفتمان‌های ناظر بر ساخت بناها و شهرک‌سازی‌ها در دو دههٔ ۱۳۵۰ و ۱۳۷۰ می‌پردازد. یعنی از زمانی که تبعات توسعه، معماران ایرانی را به لزوم توجه به این امر فراخواند تا زمانی که بار دیگر جامعهٔ معماری کشور مشارکت فعّالی را در طرح‌های توسعه‌ای در کشور عهده‌دار گشت.