ژاک دریدا

هرگز آگاهانه با خود اندیشیده ایم چرا برای دستیابی به آرامش، بی اختیار به دامن سبز طبیعت پناه می بریم؟ تداعی این کهن الگو از روزگارانی به یادگار مانده که طبیعت هنوز اسیر فرهنگ نشده بود و قرار نبود علم بر همه چیز مسلط شود. در آن روزگار، زنان تدبیر جامعه را در دست داشتند و خردمندانه با هستی هماهنگ شدند. برآمدن خرد جمعی از زندگی مشارکتی در پرتو این تدبر از تک روی عقلانیت ابزاری جلو می گرفت و با مصائبی چون آلودگی محیط زیست مواجه نبود. بلوغ عقل مذکر در سایه پرورندگی داهیانه زنانه اما نیازمند هزینه ای سنگین بود که عمدتاً در تخریب محیط زیست تجلی می کرد. اقتضای زندگی مشارکتی در عصر مدرنیته اما رفته رفته عقل مذکر را به سرمنزل خردمندی دو جنسیتی در عصر جهانی شدن رهنمون گردید و این سرآغازی است بر ظهور تمدنی متکثر با نمودی چون سبز شدن محیط در بی سالاری. و این، داستان کتاب حاضر است.