کتابهای نارنجی جلد 35، مداد و عنکبوت و 6قصه ی دیگر

کتاب نيچه 2 اثر مارتين هايدگر، فيلسوف شهير آلماني و نويسنده‌ي كتاب، در پيش‌گفتار توضيح مي‌دهد: "اين كتاب مشتمل بر درس‌گفتارهايي است كه در خلال سال‌هاي 1936 تا 1940 در دانشگاه فرايبورگ ايراد شده است. به ضميمه‌ي آن مقالاتي از سال‌هاي 1940 تا 1946 وجود دارد. اين مقالات راهي را مي‌گسترند كه از طريق آن اين درس‌گفتارها، كه خود در آن ايام در جريان بود، قدم به عرصه‌ي اين چالش‌هاي فكري مي‌گذارند. متن درس‌گفتارها نه برحسب زمان ارائه‌شان، كه بنا بر محتواي آن‌ها، تنظيم شده است. ويژگي درس‌گفتارها يعني تكرار و تفضيل اجتناب‌ناپذير سخن هم‌چنان دست‌نخورده باقي مانده است. ... كتاب حاضر به‌مثابه يك كل انديشده شده، درصدد آن است تا در عين حال نظري بر راه تفكري بيندازد كه من از سال 1930 تا زمان نگارش نامه در باب اومانيسم پي‌گرفته‌ام."

کتاب كاج‌هاي زرد: راويان داستان‌هاي کاج‌هاي زرد اغلب انسان‌هايي هستند که در مواجهه با يک موقعيت خاص مجبور به تصميم‌گيري مي‌شوند و البته گاهي اين موقعيت‌ها هستند که تصميم آدم‌ها را دچار خلل مي‌کنند و آن‌ها مجبورند تن به آن چيزي بدهند که شايد خودشان خيلي تمايل به انجامش ندارند. آدم‌هاي اين قصه‌ها با اين‌که ممکن است تنها نباشند اما وجه «تنهايي» آنها پررنگ‌تر از وجه «اجتماعي» زندگي‌شان است. در اين مجموعه مانند مجموعه قبل، پونه ابدالي نيم‌نگاهي هم به مسائل اجتماعي و حوادث پيرامون آن دارد مثل مهاجرت، خرافات،اعدام و ... . « هيچ کدام از لامپ‌هاي تزئيني روي بنا درست کار نمي‌کرد، بارها سيم کشي‌ها را چک کرديم. لامپ ها فقط يک روز روشن مي‌ماندند و بعد ساعت يازده همان شب خاموش مي‌شدند. من تازه بعد از سه سال اين موضوع را فهميدم، وقتي روز اول يک برقکار آوردم تا سيم‌کشي کل ساختمان را وارسي کند ديدم که همسايه‌ها چطور بهم نيشخند زدند. لابد انتظار داشتند که تا به حال من فهميده باشم که عوض کردن لامپ چاره‌ي کار نيست. اما من نفهميده بودم. کلاً آدم بي‌دقتي هستم. شايد به‌خاطر همين نفهميده بودم يا شايد اصلاً برايم مهم نبود که چرا چراغ‌ها درست کار نمي‌کنند. ولي حالا که مسئوليتش گردنم بود حس مي‌کردم بايد دقتم را بيشتر کنم، اما طرح عوض کردن سيم‌کشي و راست و ريست کردن لامپ‌ها با شکست مواجه شد. به‌هرحال بايد درست مي‌شد، حتما يک برقکار در اين شهر بود که مي‌توانست مشکل را پيدا کند و اين موضوع واقعا آن‌قدر کوچک و بي‌اهميت بود که نمي‌شد به راحتي از آن گذشت.» (از داستان شولا)