انقلاب مشروطیت ایران

معرفی کتاب پسر عمو پن کتاب پسرعمو پون، رمانی نوشته ی اونوره دو بالزاک است که اولین بار در سال 1847 چاپ شد. پون، موزیسینی فقیر و سالخورده است که همان شهرت مختصر و کوتاهش نیز اکنون دیگر به هیچ تبدیل شده است. او که در آپارتمانی به همراه دوستش، یک زندگی آرام پاریسی را سپری می کند، اکنون فقط دو چیز هیجان انگیز در زندگی خود دارد: علاقه به خوردن شام در کنار خویشاوندان خودستا و ثروتمندش که به دیده ی تحقیر به او می نگرند، و اشتیاق نسبت به مجموعه ی اشیای عتیقه ی خود. اما وقتی خویشاوندان پون از ارزش واقعی این اشیا و آثار هنری عتیقه مطلع می شوند، نگاه از بالا به پایین و حقارت آمیزشان به پون به سرعت از بین می رود و هر کدام تلاش می کنند تا به روشی، سهمی از میراث پون را از آن خود سازند.

"آشغالدونی" داستانی است به قلم "غلامحسین ساعدی" که از دریچه ی نگاه اول شخص بیان می شود. این شخص علی است که پسری نوجوان و شهرستانی بوده و همراه پدرش به تکدی گری می پردازد. شخصیت دیگر داستان یک دلال خون فروش است که علی و پدرش حین گدایی به طور اتفاقی با او برخورد می کنند. او خون فقرا را در ازای پول دریافت می کند و حالا علی که حدودا هفده سال دارد، به همراه پدر بیمارش به محل خونگیری می رود تا خونشان را بفروشند. علی خون می دهد اما پدرش به دلیل بیماری نمی تواند و به پیشنهاد همان دلال به بیمارستانی می روند که همه چیز را برایشان تغییر خواهد داد. علی پس از ورود به محیط بیمارستان و آشنایی با پرسنل آنجا، کارهایی برای خودش دست و پا می کند که هر روز بیشتر او را از آن نوجوان فقیر و ساده به فردی تبهکار تبدیل می کند. او به دختری به نام زهرا دل می بازد و کم کم با فروش غذای دزدیده شده از بیمارستان، بردن فقرا برای فروختن خون و خبرچینی برای مامورهای امنیتی، روز به روز بیشتر در این منجلاب که نامش "آشغالدونی" است فرو می رود. علی تا اواخر داستان که دیگر از شخصیت گیج و ساده اش فاصله گرفته و برای خودش جایگاهی یافته، اسمی ندارد. او ذاتا شخصیت شروری ندارد اما قرار گرفتن در محیطی که استعاره ی "آشغالدونی" برای آن به کار رفته، سبب رشد سرطان وار خصوصیات منفی در او می شود. بیمارستان در این قصه ، در واقع نماد یک شهر و اوضاع فرهنگی حاکم بر اجتماع آن روزهای ایران است؛ فرهنگی که بقا و بدست آوردن پول در آن باید به هر قیمتی صورت بگیرد.

معرفی کتاب پک نمایشنامه های ساعدی 12 جلدی. پک نمایشنامه های ساعدی 12 جلدی نمایشنامه های غلامحسین ساعدی در دهه های چهل و پنجاه تا امروز به دلیل تو جه شان به سوژه های اجتماعی و سیاسی و همچنین به دلیل نگارش مینی مالیستی و ساده شان، این بخت را داشته اند که بارها و بارها توسط گروه های تئاتری آماتور و حرفه ای روی صحنه بروند. هم نمایشنامه های نمادین او و هم نمایشنامه های واقع گرایانه اش همواره آیینه ی تمام نمای جامعه ایرانی بوده اند، آیینه ای که هراس ها و مصائب دوران خود را به خوبی منعکس کرده اند . .