بر آب و آتش

معرفی کتاب مجموعه اشعار عارف قزوینی ابوالقاسم عارف قزوینی (۱۲۵۹ قزوین – ۲ بهمن ۱۳۱۲ همدان) شاعر و تصنیف‌ساز ایرانی اهل شهر قزوین بود. او سراینده تصنیف‌های میهنی در دورهٔ مشروطه بود. خانه عارف قزوینی در محله حمدالله مستوفی شهر قزوین قرار دارد. عارف در سال ۱۲۵۹ هجری خورشیدی در قزوین به دنیا آمد. پدرش «ملا هادی وکیل» بود. عارف صرف و نحو عربی و فارسی را در قزوین فراگرفت. خط شکسته و نستعلیق را بسیار خوب می‌نوشت. موسیقی را نزد میرزا صادق خرازی فراگرفت. مدتی به اصرار پدر در پای منبر میرزا حسن واعظ، یکی از وعاظ قزوین، به نوحه‌خوانی پرداخت و عمامه می‌بست؛ ولی پس از مرگ پدر عمامه را برداشت و ترک روضه‌خوانی کرد. عارف در سال ۱۲۷۷ به تهران آمد و چون صدای خوشی داشت با شاهزادگان قاجار آشنا شد و مظفرالدین شاه خواست او را در ردیف فراش خلوت‌ها درآورد. اما عارف به قزوین بازگشت. در سال ۱۲۸۲ در زمان آغاز ۲۳ سالگی عارف زمزمه مشروطیت بلند شده بود عارف نیز با غزل‌های خود به موفقیت مشروطیت کمک کرد. وی نخستین تصنیفش را در ۱۸ سالگی ساخت. عارف، تصنیف‌های وطنی-سیاسی یا عشقی می‌ساخته و در هر دو زمینه نیز بی‌باک و سنت‌شکن بوده‌است. چون بیشتر تصنیف‌های عارف دربارهٔ و اوضاع زمانه بودند تأثیر بسزایی در مجامع آن روز داشتند. عارف از نخستین کسانی است که در ایران کنسرت برگزار کرد و به جنبهٔ غیر مجلسی بودن و مردمی بودن آن تأکید می‌ورزید. کنسرت‌های او همیشه پر رونق و پر ازدحام بود. عارف در مورد تصنیف و تصنیف‌سازی عقیده داشت که تصنیف نباید تحریر داشته باشد تا مردمی که صدا و تحریر ندارند بتوانند به راحتی از پس اجرای آن برآیند. عبدالله دوامی نقل می‌کند: هنگام خواندن یکی از تصنیف‌های عارف تحریر داده‌ است و عارف به حالت قهر با او درگیر شده که چرا تحریر می‌دهد. عارف در سراسر زندگی خود همیشه صراحت داشته و این دست کم در تصنیف‌های اجتماعی و سیاسی او به خوبی مشهود است. او بدون هراس آنچه را که فکر می‌کرد درست است بر زبان می‌راند تا جایی که صراحت او گاه باعث رنجش دوستان و یارانش می‌شد. . . .

معرفی کتاب در وادی انقلاب. هم میهنان!بار دیگر رژیم ضد مردمی شاه، توطئه جنایت کارانه ای را علیه خلق ما تدارک دید و مزدوران سازمان امنیت در حالی که جمعیت کثیری مشغول دیدن فیلم گوزن ها بودند، با آتش زدن سینما رکس آبادان، این نقشه پلید را به اجرا درآوردند. هم زمان با اوج گیری مبارزات حق طلبانه مردم مبارز ایران، رژیم مزدور برای تفرقه افکنی در صفوف مبارزین و ایجاد بی اعتمادی نسبت به آنها به توطئه های متعددی دست زده است. چندی پیش شاه این کفتار پیر برای بدبین کردن توده ها نسبت به گروه های مبارز، نقشه کثیف حمله به زنان و دختران و اسید پاشیدن به آنها را توسط مزدورانش به اجرا درآورد و کوشید با چسباندن این عمل ضدانسانی به گروه های مذهبی مترقی، مردم ما را نسبت به آنها بدبین نماید که با افشاگری وسیع و به موقع نیروهای انقلابی نقشه های پلید این دیکتاتور خون آشام عقیم ماند. شاه دیکتاتور و رژیم وطن فروشش در طول مبارزات اخیر مردم زحمتکش ما برای تفرقه افکندن، ایجاد بدبینی و عدم اعتماد نسبت به مبارزین و ایجاد ترس و وحشت در مخالفین به وحشیانه ترین و ضد انسانی ترین نیرنگ ها دست زده اند. یک روز نویسندگان و هنرمندان مترقی بوسیله اوباشان سازمان امنیت در کوچه و خیابان مورد ضرب و شتم قرار می گیرند، روز دیگر کاراته کاران و چماق به دستان رژیم در لباس کارگر به جمع مخالفین در کاروانسرا یورش می برند. یک روز با پخش شایعات دروغین بهانه ای برای پلیسی کردن شهر و کنترل حرکات توده ها درست می کنند، روز دیگر با بمب گذاری در منزل مخالفین سعی در ترساندن آنها می نمایند. یک روز دانشجویان میهن پرست در کوه مورد حمله عده ای ناشناس (در اصل مزدوران سازمان امنیت) هلی کوپتر سوار قرار می گیرند و بالاخره امروز شاهد فجیع ترین و پلیدترین توطئه این دیو سیرت خون آشام می باشیم، یعنی شاهد قتل عام وحشیانه بیش از 400 تن از مردم بی گناه آبادان، آری این جانی خون آشام برای ادعای هوس های شیطانی خود و برای حفظ منابع خود و اربابان خارجیش دست به هر جنایتی می زند. او نه تنها از کشتار وحشیانه عزیزان مردم ترسی ندارد بلکه از این کار لذت هم می برد. . .

معرفی کتاب پنجاه و سه نفر بزرگ علوی نویسنده نامی و چپ گرا ایرانی در کتاب 53 نفر داستان گروهی را روایت می کند که در دوران پهلوی به دلیل فعالیت های سیاسی به مدت 4 سال به زندان افتاده اند. این گروه مشتمل بر 53 نفر بوده که شخصیت محوری آن نیز دکتر تقی ارانی بوده و خود نویسنده هم یکی از اعضای این گروه بوده است. نویسنده به شرح وقایع می پردازد، در آن زمان به دستو رضاخان در جهت سرکوب اندیشه ی مارکسیسم هیچ روزنامه و کتاب با این مضمون اجازه چاپ و نشر نداشته و در زندان اوضاع به مراتب سخت تر بود و مبارزات آن ها بر ضد خفقان سیاسی در زندان هم چنان ادامه داشت، از اعتصاب غذا و شکنجه تا مرگ برخی از اعضا. نویسنده از معضلات سیاسی دم می زند، از بی قانونی نالان است و حتی خود را نیز به بوته ی نقد می کشد چنان که به این نتیجه می رسد تا خویشتن را تغییر ندهیم جامعه نیز تغییری نخواهد کرد ابتدا باید به خودآگاهی رسید تا بتوان جامعه را نیز بیدار کرد. نویسنده از خلال این داستان در پی آن است که خواننده با دوره ی سیاه عمیقا آشنا شود. داستان کتاب را با محاکمه این گروه 53 نفری ادامه می دهد و علت محاکمه را خواندن کتاب و آگاهی معرفی می کند و در انتها پس از سقوط رضا شاه و آزادی این افراد کتاب با نقل خاطره ای از دکتر ارانی به پایان می رسد. . .