کتاب ترس و لرز

معرفی کتاب زبان شعر امروز (3جلدی) این پژوهش به بررسی عوامل برجسته‌ساز زبانی در دو گروه "قاعده‌افزایی" و "قاعده‌کاهی" در زبان شعر معاصر و تطبیق آنها با نمونه‌های موجود در ادبیات قدیم می‌پردازد. در این مطالعه، محتوای کتاب براساس دو دسته اصلی، یعنی "قاعده‌افزایی‌ها" و "قاعده‌کاهی‌ها"، به پنج بخش مختلف تقسیم‌بندی شده است.بخش اول کتاب، به بررسی "قاعده‌کاهی واژگانی" با عنوان "دنیای واژه‌ها" اختصاص دارد. در این بخش، به بررسی ابعاد مختلف کاهش واژگان در شعر معاصر و مقایسه‌اش با ادبیات قدیم می‌پردازیم. بخش دوم کتاب، به موضوع "قاعده‌افزایی" با عنوان "موسیقی شعر امروز" اختصاص دارد. در این بخش، برجسته‌سازی‌های زبانی مرتبط با قاعده‌افزایی در شعر معاصر بررسی می‌شود.بخش سوم کتاب، به موضوع "قاعده‌کاهی نحوی" با عنوان "ساختار نحوی زبان شعر امروز" اختصاص دارد. در این بخش، به بررسی انواع کاهش‌های نحوی در شعر معاصر می‌پردازیم.بخش چهارم کتاب، به موضوع "قاعده‌کاهی نوشتاری" با عنوان "نمایش شعر" اختصاص دارد. در این بخش، برجسته‌سازی‌های زبانی مرتبط با کاهش‌های نوشتاری در شعر معاصر مورد بررسی قرار می‌گیرد. بخش پنجم کتاب، به موضوع "قاعده‌کاهی معنایی" با عنوان "صورخیال شعر امروز" اختصاص دارد. در این بخش، به تحلیل و مقایسه فراروی‌های برجسته‌سازی زبانی در شعر معاصر و ادبیات قدیم پرداخته می‌شود.در این پژوهش، قاعده‌کاهی به عنوان مبحث مجزا مورد بررسی قرار نگرفته است؛ زیرا هر بخش به بررسی زیرمجموعه‌های مختلف آن در دو ساحت ادبیات قدیم و شعر معاصر پرداخته و نمونه‌هایی از برجسته‌سازی زبانی مورد بحث در این دو دوره مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. همچنین، هدف اصلی این پژوهش، تحلیل و مقایسه زبان شعر معاصر با دستاوردهای ادبی قدیم است و به بررسی تاثیر گونه‌های مختلف برجسته‌سازی زبانی در ادبیات قدیم و شعر معاصر می‌پردازد.

معرفی کتاب مجموعه اشعار سید علی صالحی دفتر سوم نامه برای باران هرچه زندگی ست از شما ممنون ام. از شما… برای این همه رویا و رضایت. برای اینهمه دوستی، دعوت، علاقه، آرامش. و آن خلوت خوب که من با واژه های بخشنده شما به شعر می رسم. من شاعر شما بوده ام، و شاعر شما می مانم… تا باران هرچه زندگی ست. از شما ممنون ام، از شما مردم، مخاطبین شعر من که آرام و روشن سخن می گویید، و من که از پی پندار شما و مثل شما آرام و روشن می نویسم. می نویسم: هرچه دارم از شما داشته، از شما دارم. من شاعر شما بوده ام، و شاعر شما می مانم… تا باران هرچه زندگی ست. من از شما ممنون ام، و همینجا می مانم، نزدیک نزدیک شما، پایین همین پنجره. من دارم فکر می کنم دست به کدام کار، پای به کدام راه، و دل به کدام دریا بزنم که برایتان دعا و دعوت بیاورم، شعر و شفا بیاورم. آهسته با خودم می گویم: دوستتان دارم. و دوست تان می دارم. بعد… صدایی آشنا آوازم می دهد: آن عبارت از آسمانْ آمده… همین است، همین تکلم نجات است. آن را با مردم خود در میان بگذار. بگو دوستشان می داری، وگرنه هرگز شاعر نمی شوی! اعتراف به عشق… رازی دارد که تنها شعر، شعر، شعر پاسخگوی سخاوت آن است. و من همواره شاعر شما بوده ام، و من همیشه شاعر شما می مانم… تا باران هرچه زندگی، زندگی، زندگیست.