کتاب تصویر دوریان گری

معرفی کتاب شعر زمان ما 1 (احمد شاملو) محمد حقوقی شاعر و منتقد ادبی زاده 1316 در اصفهان است. مجموعه کتاب های شعر زمان ما به قلم محمد حقوقی و توسط انتشارات نگاه به چاپ رسیده است. در جلد اولی این مجموعه به آثار احمد شاملو پرداخته شده. در این کتاب برترین آثار شاملو گرداوری شده و مورد نقد و بررسی قرار گرفته است. نویسنده در این کتاب ابعاد مختلف شعر و جهان بینی شاملو را برای خواننده می شکافد و مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد. این کتاب شامل سه بخش است، بخش نخست: مقدمه (شامل همه ی جوانب کار شاعر)، بخش دوم: متن (شامل موفق ترین اشعار شاعر) و بخش سوم: موخره: (شامل تفسیر و تحلیل آثار مهم شاعر). قسمت عمده مطالب این کتاب بر گرفته از مقاله ی( از هوای تازه تا ققنوس در باران) چاپ شده در جنگ چهارم اصفهان سال 1346 می باشد، به جز چند تفسیر تازه و توضیحات که در مقدمات هریک از فصول اضافه شده است. همچنین در مقدمه کتاب ذکر شده که احمد شاملو با بعضی از نظریات وارد در این کتاب موافق نبوده. از خوبی های این کتاب این است که امکان آشنایی خواننده را با شاملو و جهان اشعارش فراهم می کند، چیزی که شاید نتوان به سادگی و از میان مجموعه شعر های مختلف وی، چنین منظم و دقیق به چنگ آورد. .

این کتاب، دیوان شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری به تنظیم و نمونه خوانی و نظارت جهانگیر منصور است. در ابتدا شرح احوال عطار را توسط استاد بدیع الزمان فروزانفر داریم. در قسمتی از این شرح چنین می خوانیم: لقب او فريدالدّين است و در اين باب هيچ شك نيست، زيرا عوفى و ابنالفوطى و تمام كسانى كه شرح حالش را نوشتهاند اين لقب را آوردهاند و هم در پايان نسخه خطى ديوان عطار مكتوب در سنه ششصد و هشتاد و دو ]مجلس شماره 1268[ اين لقب مذكور است و از اين همه مسلم مىگردد كه او در قرن هفتم كه در نيمه اول آن قرن به شهادت رسيده و پس از آن، بدين لقب مشهور بوده است. شيخ عطار در قصائد و غزليات و در مثنويّاتش گاه خود را بهعنوان «فريد» ياد مىكند كه بىگمان مخفّف لقب او «فريدالدين» است. بنا بر روش معمول نزد بعضى از محدّثين و مورّخين كه به رعايت احتياط كلمه «الدين» را از پايان القاب مضاف به «دين» حذف مىكردهاند. شيخ ما در غالب قصائد و غزليات و ساير آثار خويش از خود به لفظ «عطّار» نيز ياد مىكند و معاصرين و ديگران هم او را بدين عنوان شناختهاند و شهرت اين عنوان به حدّى است كه نام و عناوين ديگر او را تحتالشعاع قرار داده و تقريبآ از خاطرهها برده است و علت شهرت او بدين نام آن است كه وى داروفروش بوده و طبابت مىكرده و در عرف چنين كس را عطار مىگفتهاند و هنوز هم مىگويند. شيخ ما چنانكه گفتيم عنوان «فريد» و «عطّار» را مانند تخلّص در قصايد و غزليات و در خطاب به خود در مثنوياتش مىآورد و گاه در محل واحد و با فاصله اندك هر دو عنوان را ذكر مىكند و از اينجا استنباط مىشود كه او به مناسبت وزن و يا بر حسب ميل خود گاه لفظ «فريد» و گاه «عطار» را در تعبير از خود اختيار مىنموده و نبايد تصور كرد كه او در اول «فريد» و در آخر عمر «عطار» تخلص مىكرده است زيرا آوردن اين دو تخلص در مثنويات دليل قاطع است كه چنين تصورى مبناى درست ندارد. ای گرفتار تعصب مانده دایماً در بغض و در حب مانده گرتو لاف از عقل و از لب می‌زنی پس چرا دم در تعصب می‌زنی