کتاب دزده و مرغ فلفلی

معرفی کتاب مردم مشوش

داستانی پرکشش از یک جنایت خنده‌دار! فردریک بکمن، نویسنده‌ی پرآوازه‌ی سوئدی در کتاب مردم مشوش با لحن طنز همیشگی‌اش ماجرای یک دزدی و گروگان‌گیری عجیب را روایت می‌کند. این اثر یکی از پرفروش‌ترین آثار نیویورک تایمز محسوب می‌شود و در میان خوانندگانش به شهرت بالایی دست‌یافته است.

درباره کتاب مردم مشوش:

فردریک بکمن (Fredrik Backman) در کتاب حاضر با اشاره به سندروم استکهلم سعی در اشاره به روابط انسانی و تاثیر پررنگ آنان بر هم دارد. این سندروم برگرفته از داستانی واقعی از چهار کارمند بانک است، که گروگان گرفته شدند و در کمال تعجب گروگان‌گیر خود را دوست داشته و با او همدردی می‌کردند. این نویسنده به گونه‌ای از احساسات، افکار و اعمال شخصیت‌ها می‌نویسد که شما با تمام وجود قادر به درک آن بوده و گاه احساس می‌کنید که درباره خود شما صحبت می‌کند. داستان کتاب مردم مشوش (Anxious People) راجع به یک گروگان‌گیری توسط گروگانگیر عجیب و غریبی است که خودش هم نمی‌داند با چه هدفی کارش را شروع کرده و به کجا می‌خواهد برسد. به نظر می‌رسد هیچ‌یک از آنان به درستی برای موقعیتی که در آن قرار دارند انتخاب نشده‌اند، حتی گروگان‌ها و پلیس داستان. افرادی که به گروگان گرفته شدند شامل یک زوج جوان، رئیس پولداربانک، و پیرزنی 87 ساله می‌شوند که برخلاف موقعیتی که در آن قرار دارند، حال‌شان خوب است و گاه درخواست پیتزا و آتش‌بازی می‌کنند. آنان با گذشت زمان با یکدیگر صمیمی شده و رازهای خود را بازگو می‌کنند. پلیس اما خیلی دیر موفق به ورود خانه‌ شده و در نهایت با جای خالی گروگان‌گیر مواجه می‌شود. حال معمایی از چگونگی شروع و پایان این جنایت به میان آمده است.

کتاب و هر روز صبح راه خانه دورتر و دورتر می‌شود یک رمان تاثیر‌گذار و سرشار از تصویرپردازی‌های بی‌نظیر است که به قلم فردریک بکمن، نویسنده پرفروش نیویورک تایمز به رشته تحریر درآمده. این اثر با الهام گرفتن از موضوع ترس از مرگ و عشق به زندگی، روابط عاشقانه و صمیمی یک نوه و پدربزرگ را روایت می‌کند.

درباره کتاب و هر روز صبح راه خانه دورتر و دورتر می‌شود:

بار دیگر اثری کوتاه، جذاب و تاثیرگذار به قلم یکی از پرفروش‌ترین نویسندگان نیویورک تایمز... داستان و هر روز صبح راه خانه دورتر و دورتر می‌شود (And every morning the way home gets longer and longer) از ذهن پیرمردی آغاز می‌شود که دچار آلزایمر شده است. او تقریبا تمام گذشتۀ خود را به باد فراموشی داده و خاطراتش هر روز کمرنگ و کمرنگ‌تر می‌شود. تنها دلخوشی‌ این پیرمرد، نوۀ محبوبش است که روزها را با وی سپری می‌کند. خاطرات جدیدی که او با نوه‌اش دارد گویی یگانه عنصری است که وی را به این جهان دلبسته نگه می‌دارد. فردریک بکمن، هدفش را از نوشتن این داستان، صراحتا اعلام می‌کند و می‌گوید این داستان را نوشته‌ام تا به ذهن و افکارم آرامش بخشم. او در این داستان تاثیرگذار، نبرد دو نیروی عشق و ترس را به زیبایی هر چه تمام‌تر به تصویر کشیده است. البته تاکنون داستان‌های بسیاری با موضوع مرگ و نیستی به چاپ رسیده؛ اما رویکرد متفاوت این اثر سبب شده تا مخاطبین بی‌شماری از سراسر دنیا شیفته و مجذوب این اثر شوند.