کتاب دین و عدالت

معرفی کتاب 81490 آنچه کتاب 81490 می خوانید «سرگذشتی» نیست که براساس زندگی در بازداشتگاه های تمرکز اسیران نوشته شده باشد. نیز این اوراق از آنچه در «اردوگاه های مرگ» شنیده و دیده شده یا خود بر سرگذشته است روایتی نمی کند. این اوراق، تنها و تنها رونویس چیزهایی است که من در جریان یک سال گرفتاری خویش، در سلول انفرادی و اردوگاه های کار اجباری، شتاب آلوده بر پاره کاغذهایی یادداشت کرده، توفیق یافته ام از شبیخون های مکرر زندانبانان شان درامان نگه دارم بی آن که اکنون، هیچ گونه دستی در آن برده باشم حتا در نحوه ی بیان آن. در این یادداشت ها، بیش از هر چیز روی سخن با عزیزانی است که من در طاقت فرساترین لحظات آن آزمایش محنت بار، احساس می کردم که آن گونه سخت به دستان کودکانه شان آویخته ام. با دست راستم به دستان ایزابل و به دستان ژروم با دست چپم،ما می خواهیم که، دست کم، فرزندان ما از آنچه برما گذشته است آگاه باشند و این حقایق را هرگز از یاد نبرند. نیز در این یادداشت ها روی سخن با کسانی است که از آن دوران محنت و درد، در تاریخ زندگی خویش فصلی مشترک یافته ایم. و اکنون این کلمات، با همه ی نارسایی خویش آن دنیای ناانسانی را که ایشان نیز در آن درهم شکسته اند و خرد و متلاشی شده اند، بار دیگر بر پای می دارد. زیرا تنها و تنها هم این گروهند که می توانند آن را چنان که بود در خاطره ی خویش تجسم دهند. با نابینایی که هرگز مردمکانش از تابش نور تأثر نپذیرفته است چه گونه از رنگ ها حکایت توان کرد؟ و سرانجام، در این یادداشت ها روی سخن با همه آن کسانی است که به حقیقت با ما در این اعتقاد همداستانند که اگر مشیت الهی بر این قرار گرفته است که از اسیران بوخن والد، اشتروف هوف، داخاو، آشویتس، برگن بلزن و دیگرکشتارگاه ها چند تنی جان به سلامت ببرند، تنها از برای آن بوده است که اینان بی هیچ فتوری صدا بر دارند، از آنچه در این معابر دوزخ گذشت پرده برگیرند، و بر آنچه که دستکار عاشقان حکومت سرنیزه و زور بر میلیون ها تن مردم بی گناه رسید، شهادت دهند. ما، هم از آن دم که آزادی یافتیم، بر آنچه به ما رفت قلم عفو کشیدیم… بخشیدن؟ _ آری بخشیدیم. اما فراموش کردن _ نه! هرگز فراموش نمی کنیم!

معرفی کتاب انقلاب اجتماعی برای دهه ها ، ناظران سیاسی و صاحب نظران، جمهوری اسلامی ایران را به عنوان یک کشور ایدئولوژیک سخت در آستانه فروپاشی ، منحصرا متصل به یک پایگاه اجتماعی باریک ، توصیف کرده اند. در یک انقلاب اجتماعی ، کوان هریس به طور قانع کننده ای نشان می دهد که چگونه آنها اشتباه می کنند. مطالعات قبلی عواقب ناشی از سه دهه تغییر اجتماعی پس از انقلاب 1979 را نادیده می گیرند. امروزه افراد بیشتری در کشور بیش از هر شکل دیگری از سازمان های دولتی به نهادهای رفاهی و سیاست اجتماعی متصل هستند. در حقیقت ، بیشتر تلاطم های سیاسی فعلی ایران نتیجه موفقیت این برنامه های رفاه اجتماعی است که موجب ایجاد طبقات اجتماعی تازه تحصیل کرده شده است. بر اساس کارهای میدانی گسترده ای که در ایران انجام شده ، هریس نشان می دهد که چگونه رژیم انقلابی از طریق گسترش برنامه های بهداشت و آموزش ، که دولت را در زندگی روزمره جای داده است ، تا به امروز توانسته مقاومت کند. این تمرکز بر سیاست های اجتماعی جمهوری اسلامی ایران خط جدیدی از تحقیق در مورد دولت های رفاهی در کشورهایی را فراهم می کند که اغلب نادیده گرفته می شوند.کوان هریس استادیار جامعه شناسی در دانشگاه کالیفرنیا - لس آنجلس است. وی کلاسهای مطالعات توسعه ، سیاستهای خاورمیانه و روشهای تاریخی در علوم اجتماعی را تدریس می کند.