کتاب راسل قدم اول

«منم تیمور جهانگشا» در اصل به زبان ترکی نوشته شده است که به همت نشر تاو با برگردان ذبیح الله منصوری در خدمت خوانندگان فارسی زبان قرار گرفته است. مارسل بریون نگارنده این کتاب ما را با یکی از شاهان و جنگجویان ایران قدیم آشنا می کند. گویا این کتاب زندگی نامه اوست و قرار است ما رابا خصوصیات بیشتری از این موجود لنگان آشنا کند. در تاریخ تعداد بسیار اندکی از حاکمان دیده شده اند که حتی با ذکر نام خود می توانند ترس را به دشمنان خود القا کنند. این فرمانده که تنها حاکم امپراتوری گسترده ای بود که از ساحل دانوب تا دیوار بزرگ امتداد داشت ، با شجاعت و جسارت تأثیر خود را در همه ایالت ها در اندازه های مختلف نشان داد. هون بزرگ باسبوگو تیمور که می خواست از طرف ملت خود فرمانروای جهان باشد ، گام به گام طرح های خود را اجرا کرد. او علیه امپراتوری های روم غربی و هم شرقی جنگ کرد و به همه دنیا ترس و بی پروایی خود را نشان داد. او نام “Kirbaci خدا” را که تا پایان عمر به درستی به او داده شده بود ، حمل می کرد. انسانی که برای ترساندن مردم متولد شده است ، تا ازاو همه دنیا بترسند! “مارسل بریون (فرانسوی: [bʁi. ɔ̃] ؛ 21 نوامبر 1895 – 23 اکتبر 1984) مقاله نویس ، منتقد ادبی ، رمان نویس و مورخ فرانسوی بود. وی پس از گذراندن تحصیلات متوسطه در کالج شامپیتت سوئیس ، در دانشگاه ایکس آن پرووانس به تحصیل حقوق پرداخت. او که بین سالهای 1920 و 1924 به عنوان مشاور در بار مارسی فعالیت می کرد ، حرفه قانونی خود را رها کرد و به ادبیات روی آورد. برایون در کارنامه خود نزدیک به صد کتاب نوشت ، از بیوگرافی تاریخی گرفته تا بررسی هنرهای ایتالیا و آلمان ، و رمان های بعدی زندگی. . . .

در این کتاب می‌خواهم درباره‌ی نظری بحث کنم که در بیش‌تر جوامع غربی به صورت «عقل سلیم» درآمده است: یعنی این‌که مرحله‌ی توسعه‌ی اقتصادی‌ـ‌سیاسی کنونی، پیشرفت بزرگی در تکامل بشر است و باید امکان‌های این مرحله را بستاییم. جامعه‌شناسان ادعا می‌کنند که ما وارد «مدرنیته‌ی دوم» شده‌ایم که در آن، افراد رهاشده از پیوندهای جمعی اکنون می‌توانند سبک‌های زندگی متنوع خودشان را، که از قید وابستگی‌های قدیمی آزاد هستند، به وجود آورند. «جهان آزاد» بر کمونیسم پیروز شده و با تضعیف هویت‌های جمعی، جهانی «بدون دشمن» اکنون امکان‌پذیر شده است …می‌خواهم این دید «پساـ‌‌سیاسی» را به چالش بکشم … با موشکافی برخی از نظریه‌های رایج که «روح زمان» پساـ‌‎‌سیاسی را در مجموعه‌ای از حوزه‌ها جامعه‌شناسی، نظریه‌ی سیاسی و روابط بین‌الملل تأیید می‌کنند، استدلال خواهم کرد که این رویکرد به‌غایت اشتباه است و، به جای این‌که به «دموکراتیک‌سازی دموکراسی» کمک کند، خودش منشأ بسیاری از مشکلاتی است که نهادهای دموکراتیک اکنون گرفتار آن‌ها هستند. . .