کتاب شعر زمان ما 4 فروغ فرحزاد

معرفی کتاب کلیات اشعار ترکی شهریار اوتوز آلتی ایل بوندان اول، 1332- نجی ایلین اسفند آییندا، نوروز قاباغی آذربایجان خلقی ئوز شاعریندن اونودولماز بیرهدیه آلدی. بو، استاد شهریارین «حیدر بابایا سلام» اثری ایدی. حجمجه کیچیک، مضمونجا دولغون اولان بو اثرین نشری ایچون او وقتکی تبریزین بوتون فرهنگی و پولیقرافیگ گوجوندن و امکانلاریندان استفاده اولونموشدی- خطینی میرزا طاهر خوشنویس یاز میشدی، شکللرین رسام مرتضی نخجوانی چکمیشدی، گراورلرینی میرزا عبدالوهاب شعاری حاضرلامیشدی، حسین آقا زفیرینین چاپخاناسیندا چاپ اولونموشدی، حسن تقویمی چاپین بوتون وسایلینی حاضرلامیشدی، مهدی روشن ضمیر، عبدالعلی کارنگ هربیری آیریلیقدا مقدمه یازمیش، شهریارین ئوزوده خلاصه شکلده اثرین یارانماسی حقینده ایضاحات وئریب اونو آذربایجانلیلارا تقدیم ائتمیشدی. .

مجموعه حاضر تلاشی جهت گردآوری آثار این شاعر بزرگ است. در آغاز مجموعه شعر حسین منزوی می خوانیم:«شعر تمام آن چیزی است که در زندگی ارزش به یاد سپردن دارد»حسین منزوی چهره نامدار شعر فارسی در سال 1325 در زنجان متولد شد. پدر او نیزشاعر بود و به آذری شعر می سرود. منزوی ابتدا در رشته ادبیات فارسی وارد دانشگاه تهران شد اما آن را نیمه رها کرد و سراغ جامعه شناسی رفت و طولی نکشید که جامعه شناسی را نیز رها کرد و بعدها با گذراندن واحدهای باقی مانده کارشناسی این رشته را اخذ نمود. خود او در باره زندگی اش میگوید: «در زندگی آشفته وار من تقریبا هیج چیز در جای خود قرار نمی گیرد. »حسین منزوی در سال 1350 اولین دفتر شعر خود ،حنجره زخمی تغزل را چاپ کرد و با این مجموعه عنوان بهترین شاعر جوان شعر فروغ را از آن خود کرد. منزوی سردرمدار غزل نئوکلاسیک است. غزل های او هم متاثر از غزل های سنتی است هم اشعار نیمایی. اشعار منزوی در کنار دیگر شعرای بزرگ معاصر مانند ابتهاج،منوچهر نیستانی و محمد علی بهمنی و دیگران در راستای دمیدن روحی تازه به قالب غزل بود که دوره ای از افول را در حال تجربه بود. او در مقدمۀ کتاب از شوکران و شکر چنین می گوید: «هستند کسانی که می گویند در غزل هر چه حرف بوده، حافظ و سعدی و… زده اند و دیگر حرفی نمانده است. من می گویم که این طور نیست و خیلی حرف هاست که حافظ و سعدی نگفته اند؛ زیرا خیلی مسائل وجود دارد که حافظ و سعدی لمس نکرده اند. »از مهمترین ریشه های افتراق غزل منزوی با دیگر شعرا میتوان به حماسه های عاشقانه اشاره کرد. جایی که ترکیب واژگان معاصر با واژگان کهن است که در همنشینی مثال زدنی زبان منزوی را منحصر بفرد کرده است. نمادپردازی در غزل،ترکیب سازی های بدیع و خلق واژگان نو همه در راستای همین زبان اتفاق افتاده اند. .