کتاب شلغم میوه بهشته

معرفی کتاب شعر زمان ما 5 نیما یوشیج مجلد پیش رو از مجموعه ی “شعر زمان ما” با نقد و تفسیر “محمد حقوقی” به پدر شعر نوی فارسی، “نیما یوشیج” اختصاص دارد. “نیما یوشیج” کسی بود که توانست شعر سنتی فارسی را که روزگاری در زمره ی پیشتازترین اشعار میان زبان های دنیا بود اما سپس به بن بست و تکرار رسیده بود، به شعر روز جهان پیوند بزند. با اینکار، نیما به شعر فارسی فرصتی دوباره برای خودنمایی در میان اشعار دیگر زبان ها داد و فرصت قرار گرفتن در آن جایگاه والای پیشین را یکبار دیگر فراهم کرد. نیما توانست مفاهیم متنوع و اغلب متضاد برخی از بزرگترین شاعران فرانسه را گرد هم آورد و آن ها را در شعر فارسی به کار گیرد. او با ترکیب مفاهیم و اصول شعری “مالارمه” ، که نثر و قافیه را ترویج می کرد با دیدگاه انقلابی “رمبو” و رساندن این ترکیب به نوع پیوستگی و هماهنگی، موفق شد “شعر سپید” خود را به ادبیات فارسی معرفی کند. علاوه بر این وی با به کارگیری واژگان و اصطلاحات محلی، به سلیقه ی شعری ایرانیان گستردگی بخشید و به عنوان یکی از بزرگترین شاعران فولکلور ایران شناخته شد. نیما اصطلاحات رایج فارسی و صنایع ادبی تکرارشونده را برای جلوگیری از فرسودگی زبانی بیشتر کنار گذاشت و در نتیجه زبان شعر باستانی فارسی، که فقط از توانایی بیان حالت های ملایم و معروف عرفانی و عاطفی برخوردار بود، توانست قابلیت بیان اضطراب هیجان، نخوت و بی حوصلگی انسان مدرن را به دست آورد. در “شعر زمان ما” با تفسیر “محمد حقوقی” نشان داده می شود که چطور “نیما یوشیج” زبان شاعرانه ی فرسوده و ایستا را زبانی پویا، شاداب و زنده تبدیل نمود. . .

کتاب مجموعه اشعار فرخی یزدی توسط تنظیم کنندگان با تلاش دقیقی تدوین شده است. آن‌ها سعی داشتند براساس مدارک موجود و همچنین شعرهای چاپ نشده که در اختیار برخی از خاندان‌های ایرانی قرار داشته، آثار شاعرانه فرخی را مرتب کنند. در ابتدای این کتاب، غزل‌های او که بیشترین شهرت و محبوبیت را به او داده بود، به همراه چند قصیده و قطعه گنجانده شده و تا حد امکان سعی شده است که بر اساس اشارات تاریخی و ارجاع به وقایع عصری، تاریخ سرودن یا انتشار آن‌ها را تشخیص دهند. البته در این ترتیب، امکان کامل اطمینان وجود ندارد، اما حداقل در پایان این بخش، غزل‌های مربوط به دوران زندان طولانی او به ترتیب در کنار هم قرار می‌گیرند و آخرین غزل نیز شعری است که به مرگ فرخی اشاره دارد. سپس بخش رباعیات او مطرح می‌شود و سپس به اشعار بازیافته پرداخته می‌شود، این شعرها توسط تدوین کنندگان کتاب یافته شده‌اند. آخرین قسمت این مجموعه نیز شامل آثار پراکنده‌ای است که فرخی به مناسبت‌های گوناگون ساخته و در مقایسه با غزل‌های او اهمیت درجه اول ندارند. در نهایت، سال‌شمار مفصل زندگی فرخی یزدی که نتیجه تلاش چند ساله است، چهره اصلی کتاب را تکمیل می‌کند. . . .