کتاب فلسفه برای همه از سقراط تا ساتر

روان شناسی عمومی که با عناوین زمینه روان شناسی ، درآمدی بر روان شناسی ، و گاهی فقط روان شناسی کتاب های چندی را شامل می شود. یکی از درس هایی است که غیر از رشته روان شناسی ، بسیاری از رشته های دیگر نیز در سرتاسر دنیا (هر چند به طور مختصر) چند واحد را به آن اختصاص می دهند.همه همکاران عزیز در رشته روان شناسی از این امر آگاه هستند که اگر دانشجویان رشته روان شناسی ، این درس را با عنوان "روان شناسی عمومی 1و2" در دو ترم تحصیلی آموزش داده می شود. عمیقا مطالعه کنند ، زمینه بسیار خوبی را برای گذراندن درس های دیگر در روان شناسی به دست خواهند آورد. بدیهی است که همکاران عزیزی که این درس را تدریس می کنند باید بر مطالب گوناگون روان شناسی تسلط داشته باشند تا بتوانند این شالوده و زمینه محکم را در دانشجویان ایجاد کنند. دانشجویان روان شناسی با این درس وارد دنیای روان شناسی می شوند و نحوه تدریس آن ها می تواند آن ها را از همان ابتدا به این رشته علاقمند یا سرخورده کند. کتاب در 2 جلد می باشد.

معرفی کتاب چوب بدست های ورزیل “چوب بدستهای ورزیل” اثر جاودانه ای است از “غلامحسین ساعدی” ملقب به “گوهرمراد” که در آن به خوبی، دیدگاه نویسنده را نسبت به حضور بیگانگان در کشور، به تصویر می کشد. “چوب بدستهای ورزیل” قصه ی مردم یک روستا است که زمین های کشاورزی شان، که در واقع یگانه دارایی و سرمایه ی این مردم است، توسط گرازها مورد حمله قرار گرفته است و حال آن ها باید فکر چاره ای باشند. در شروع نمایش نامه با شخصیتی به نام “محرم” مواجهیم که همه ی محصولش، طعمه ی گراز شده و نه تنها سایر اهالی روستا به فکر کمک برای عبور او از این بحران نیستند، بلکه اعتقاد دارند حتما عملی از محرم سر زده که گرازها به زمین های او حمله کرده اند. این اتفاق سبب می شود تا محرم خود را در میان این اهالی تنها ببیند و بفهمد که زبان و درد مشترکی با آن ها ندارد؛ پس در قبای یک عاقل دیوانه نظیر بهلول درآمده و در طول نمایش نامه ی “چوب بدستهای ورزیل”، با زبان اشاره و کنایه، اشتباهات اهالی را به آنان گوشزد می کند؛ اما کجاست گوش شنوایی؟خیلی زود مشکل همه گیر می شود و مردم روستا هرچه می کنند نمی توانند گرازها را فراری دهند؛ پس تصمیم می گیرند به روستای مجاور رفته و از آن ها طلب مشورت و یاری کنند. در آنجا شخصیتی به نام “موسیو” وارد داستان می شود که راه حلی به اهالی روستا پیشنهاد می کند و آنان غافل از اینکه این راه حل، مشکل جدید و بزرگ تری برایشان خواهد بود، آن را می پذیرند. این نمایش نامه، آیینه ی نگرانی های “غلامحسین ساعدی” در برابر اشغال و استثمار است و به شکلی نمادین و درخشان، خطاها و رنج های مردم را نشان می دهد.