لیبرالیسم بورژوایی پست مدرن

“هوای تازه” کتابی است از شاعر ایرانی نامدار، “احمد شاملو” که با خلاقیت هایش در عرصه ی شعر و ادب، نام خود را در تاریخ ادبیات ایران جاودان کرد. او که جرقه ی انواع خلاقیت ها را در شعر، نثر و ترجمه ی آثار ادبی در دهه ی سی شمسی داشت، اسب چموش واژه را چنان به خدمت قلم درآورد که تا امروز نیز کاروان شعر نو و سپید، از پیشتازی اشعار وی در عرصه ی ادبیات، در شگفت است. ”هوای تازه” که نخستین بار در اواسط دهه ی سی، از “احمد شاملو” به چاپ رسید، همچون آیینه ای شفاف بود که اوضاع ادبی زمانه را در خود بازتاب می داد و هنوز هم مخاطب با نگاه کردن در این آیینه ی جادو، تاریخ زنده ای از شعر و شور می بیند که با قدرت شاعری “احمد شاملو” عجین شده است. “هوای تازه” که گلچینی از با شکوه ترین و تاثیرگذارترین اشعار “احمد شاملو” می باشد، آثاری را شامل شده که اوج هنری قلم وی را به تصویر می کشد. اشعار این مجموعه که به شکل نثرگونه از قلم او تراوش کرده اند، نمونه های درخشانی از شعر نوی شاملویی هستند و درون مایه ی این اشعار، اندیشه و طرز تفکر “احمد شاملو” را تا حد زیادی نمایان می کند. همچون دیگر آثار به جا مانده از “احمد شاملو”، “هوای تازه” نیز یک اثر دلنشین و روح نواز است که با در برگرفتن طیف گسترده ای از موضوعات، به هیچ عنوان یک اثر یکنواخت و قابل پیش بینی به حساب نمی آید؛ هر قطعه حال و هوای مخصوص به خود را دارد و حرف تازه ای از اندیشه ای استوار را به میان می آورد که خواندنش ذهن را جلا می بخشد. .

معرفی کتاب شعر زمان ما هوشنگ ابتهاج «هوشنگ ابتهاج»، بیستمین عنوان از مجموعه‌ی «شعر زمان ما» است. در این عنوان، به شاعر نامی، هوشنگ ابتهاج با تخلص «ه‍. الف. سایه» پرداخته می‌شود و زندگی و آثار این شاعر بررسی می‌شود. کتاب در دو بخش تنظیم شده است: در بخش اول که خود شامل چند قسمت است، نویسنده به بررسی جنبه‌های مختلف زندگی و آثار هوشنگ ابتهاج می‌پردازد. در قسمت اول از این بخش، روایتی کوتاه از زندگی ابتهاج به زبان خودش می‌آید که در آن شاعر به شرح دوران کودکی و محیط خانوادگی خود می‌پردازد و از چندوچون آغاز حرفه‌ی ادبی و شاعری خود سخن می‌گوید. در قسمت‌های دیگر از این بخش، ابتهاج باز به زبان خود شرح اولین دیدارش با استاد شفیعی‌ کدکنی و شهریار را باز می‌گوید و خاطراتی چند از آن‌ها نقل می‌کند. خاطراتی نظیر عادت‌های شهریار و ترجیحات شعری او و ابتهاج و همچنین تجربه‌ی همکاری شعری‌اش با شهریار را نیز نقل می‌کند. قسمت‌هایی از این بخش به نقد و بررسی دفترهای شعر سایه، به‌ویژه «تاسیان» و «شبگیر»، اختصاص دارد و جنبه‌های ساختاری، زبانی و معنایی آن‌ها را یک‌به‌یک و گاه با استناد به قطعه‌ای شعر از این دفترها می‌کاود. شرح‌هایی چند نیز از نقد و تحلیل سایه از موسیقی و رابطه‌ی تنگاتنگ این شاعر با حافظ به‌ میان می‌آید و شعر سایه از وجوه گوناگون بررسی می‌شود. بخش دوم کتاب دارای گزیده‌هایی دربرگیرنده از اشعار ابتهاج است. مجموعه‌ای از غزل‌ها، مثنوی‌ها، رباعی‌ها، چهارپاره‌ها و شعرهای نیمایی سایه در این بخش گردآوری شده‌اند. خواننده می‌تواند در این بخش به‌ویژه معروف‌ترین اشعار ابتهاج را بیاید و همچنین آن قطعه اشعاری را که کم‌تر جایی منتشر شده‌اند. در پایان کتاب، شرحی از تصنیف‌ها و ترانه‌های ابتهاج آمده است و در چند صفحه، تحلیلی از مناسبات اجتماعی، سیاسی، تاریخی، و ... آن‌ها همراه با شرح‌های گوناگون به میان آمده است.