مجموعه اشعار حمید مصدق

معرفی کتاب نگاهی به حماسه حسینی مطهری مباحث کتاب در دو بخش سامان یافته است: در بخش نخست پاسخ صالح نجف‌آبادی به نقد استاد مطهری در باب کتاب ((شهید جاوید)) به طبع رسیده است. در بخش دوم نجف‌آبادی نقاط ضعف کتاب ((حماسه حسینی)) نوشته استاد مطهری را برمی‌شمارد. از جمله نکاتی که وی بدان اشاره کرده است: استناد شهید مطهری به منابع فاقد اعتبار است. در بخشی از کتاب نیز وی تحلیل‌های شهید مطهری را منطبق با واقعیت ندانسته به تعارض‌هایی در این خصوص اشاره می‌کند. وی همچنین اذعان می‌دارد در پاره‌ای موارد برداشت‌های استاد مطهری از رفتار و گفتار امام (ع) سبب شده، قیام امام (ع) از الگو بودن ساقط شود.

معرفی کتاب مافیا قدم اول کتاب حاضر پس از توضیحی بر تاریخ برآمدن مافیا در جامعه سیسیل پس از اتحاد ایتالیا در اواخر قرن نوزدهم، به توصیف معمول ترین شیوۀ کارکرد این تشکل مخفی که همانا دخالت پنهانی در امور دولت و تحت انقیاد آوردن دولتمردان است می پردازد. علاوه بر این، زمینه اقتصادی رشد مافیا، یعنی آنچه"سرمایه داری موازی" یا "سرمایه داری تبهکارانه" نام گرفته است نیز مورد بحث قرار می گیرد.کتاب حاضر، قدم اولی است برای آشنایی با یکی از افسانه ای ترین تشکلات اقتصادی-سیاسی جهان مدرن که نام "دولت موازی" بر آن نهاده اند.

ونسان ون گوگ یا فینسنت ویلم فان خوخ یک نقاش نامدار هلندی بود. هرچند او در زمان حیاتش در گمنامی به سر می برد و در تمام طول عمر خود تنها یک تابلو فروخت،اما اکنون به عنوان یکی از تاثیرگذارترین نقاشان پسادریافتگر شناخته می شود. ون گوگ جوانی خود را به عنوان دلال آثار هنری و معلم گذراند. مدتی نیز در انگلستان و همچنین در میان کارگران معادن زغال سنگ بلژیک به عنوان مبلغ مسیحی فعالیت کرد. وی فعالیت های جدی خود را به عنوان طراح و نقاش از سال ۱۸۸۰ و در سن ۲۷ سالگی شروع کرد. او از آنجاکه در سن ۳۷ سالگی درگذشت، در واقع تمام آثارش را در ۱۰ سال آخر عمر خویش آفرید که شامل بیش از ۹۰۰ نقاشی، بیش از ۱۱۰۰ طراحی و ۱۰ چاپ می باشد. ون گوگ شیفته نقاشی از مردم طبقه کارگر مانند تابلوی سیب زمینی خورها، کافه های شبانه مانند تراس کافه در شب، مناظر طبیعی فرانسه، گل های آفتابگردان، شب های پرستاره و خودنگاره بود. وی در اواخر عمر به شدت از بیماری روانی و فشار روحی رنج می برد و به اعتقاد اکثریت همین موضوع به خودکشی او منجر شد. با آنکه ونسان ونگوگ در سراسر عمر کوتاه و به ویژه در ده ساله واپسین زندگی خود سرنوشتی اندوهبار و تراژیک داشت و از هنر چون ابزرا نجات شخصی بهره گرفت اما هرگز این حال و هوای تراژیک (جز در یکی دو مورد) در آثار او تاثیر نگذاشت و نقاشی های ونسان همچنان شاد، پر شور و شرر، سرزنده و ستایشگر زندگی، انسان و طبیعت ماند. تنها پس از بحران نخستین حمله های جنون، قطع رابطه با گوگن و سرانجام انتقال به بیمارستان روانی سن رمی است که تاثرات روحی ونسان خود را به تمامی در چند تابلو نشان می دهد و رنگ و خط و طرح صورتی چرخان، پیچ در پیچ و طوفان زا به خود می گیرد؛ شب پر ستاره اوج این عذاب و درد روحی است… . . . . .