هنر در گذر زمان

معرفی کتاب داستان شناخت ایران-سیمین دانشور “داستان شناخت ایران” یک مجموعه است که چهار عنوان آن به کوشش جواد اسحاقیان توسط نشر نگاه منتشر شده‌اند. این مجموعه نقد و بررسی آثار محمدعلی جمالزاده، جلال آل‌احمد، سیمین دانشور و احمد محمود را به هدف جلب جریان نقد سالم و بر اساس اصول علمی نقد، به ارمغان می‌آورد. جواد اسحاقیان، با بی‌طرفی و عدم تأثر از هیچگونه تعصب، تنها با استفاده از دیدگاه‌های معتبر نقد ادبی، به نقد آثار جمالزاده، آل‌احمد، سیمین دانشور و احمد محمود می‌پردازد. او از روش نقد نو و بهره‌گیری از آموزه‌های نقادان برجسته جهانی استفاده کرده و تحلیل دقیقی از محتوای آثار نویسندگان به ارمغان می‌آورد. امیدواریم که چاپ این مجموعه، راه‌گشا و راهنمایی برای دوستداران نقد سالم باشد و در آینده، بتوانیم آثار دیگر نویسندگانی که به‌منظور نقد داستان در ایران و سایر کشورهای جهان، به منظور تولید یک نمای رنگارنگ از نقد ادبی عرضه شده‌اند، به‌چاپ برسانیم. جواد اسحاقیان به عنوان مولف این کتاب، در ۳۰ سال گذشته، فعالیت‌های بسیار جدی در حوزه نقد ادبی داشته‌اند و او می‌تواند از معدود نقادان ایرانی باشد که با بی‌طرفی کامل و بر اساس دیدگاه‌های معتبر نقد ادبی، در این چهار کتاب، به نقد آثار جمالزاده، آل‌احمد، سیمین دانشور و احمد محمود پرداخته‌اند. این مجموعه، تمامی داستان‌های نویسندگان را از نظر نقد ادبی در بر گرفته و آن‌ها را به معرض توجه مولف و منتقد قرار داده است. . .

معرفی کتاب 81490 آنچه کتاب 81490 می خوانید «سرگذشتی» نیست که براساس زندگی در بازداشتگاه های تمرکز اسیران نوشته شده باشد. نیز این اوراق از آنچه در «اردوگاه های مرگ» شنیده و دیده شده یا خود بر سرگذشته است روایتی نمی کند. این اوراق، تنها و تنها رونویس چیزهایی است که من در جریان یک سال گرفتاری خویش، در سلول انفرادی و اردوگاه های کار اجباری، شتاب آلوده بر پاره کاغذهایی یادداشت کرده، توفیق یافته ام از شبیخون های مکرر زندانبانان شان درامان نگه دارم بی آن که اکنون، هیچ گونه دستی در آن برده باشم حتا در نحوه ی بیان آن. در این یادداشت ها، بیش از هر چیز روی سخن با عزیزانی است که من در طاقت فرساترین لحظات آن آزمایش محنت بار، احساس می کردم که آن گونه سخت به دستان کودکانه شان آویخته ام. با دست راستم به دستان ایزابل و به دستان ژروم با دست چپم،ما می خواهیم که، دست کم، فرزندان ما از آنچه برما گذشته است آگاه باشند و این حقایق را هرگز از یاد نبرند. نیز در این یادداشت ها روی سخن با کسانی است که از آن دوران محنت و درد، در تاریخ زندگی خویش فصلی مشترک یافته ایم. و اکنون این کلمات، با همه ی نارسایی خویش آن دنیای ناانسانی را که ایشان نیز در آن درهم شکسته اند و خرد و متلاشی شده اند، بار دیگر بر پای می دارد. زیرا تنها و تنها هم این گروهند که می توانند آن را چنان که بود در خاطره ی خویش تجسم دهند. با نابینایی که هرگز مردمکانش از تابش نور تأثر نپذیرفته است چه گونه از رنگ ها حکایت توان کرد؟ و سرانجام، در این یادداشت ها روی سخن با همه آن کسانی است که به حقیقت با ما در این اعتقاد همداستانند که اگر مشیت الهی بر این قرار گرفته است که از اسیران بوخن والد، اشتروف هوف، داخاو، آشویتس، برگن بلزن و دیگرکشتارگاه ها چند تنی جان به سلامت ببرند، تنها از برای آن بوده است که اینان بی هیچ فتوری صدا بر دارند، از آنچه در این معابر دوزخ گذشت پرده برگیرند، و بر آنچه که دستکار عاشقان حکومت سرنیزه و زور بر میلیون ها تن مردم بی گناه رسید، شهادت دهند. ما، هم از آن دم که آزادی یافتیم، بر آنچه به ما رفت قلم عفو کشیدیم… بخشیدن؟ _ آری بخشیدیم. اما فراموش کردن _ نه! هرگز فراموش نمی کنیم!