کتاب کافکا در ساحل

معرفی کتاب دهقانان کتاب «دهقانان» اثر اونوره دو بالزاک، رمانی حماسی و بلند است که به‌عنوان یکی از شاهکارهای ادبیات فرانسه شناخته می‌شود و تصویری دقیق و جامع از جامعه دهقانی فرانسه در قرن نوزدهم ارائه می‌دهد.داستان «دهقانان» در روستایی خیالی به نام «شومان» اتفاق می‌افتد. در این روستا، دو گروه ثروتمند و قدرتمند وجود دارند: اشراف و بورژوازی. این دو گروه، با ظلم و ستم به دهقانان، زندگی را برای آن‌ها دشوار و طاقت‌فرسا می‌کنند. در مرکز داستان، دو شخصیت اصلی قرار دارند که متعلق به دو گروه متفاوت و متضاد اجتماعی هستند. در طول داستان، شاهد تقابل این دو شخصیت و همچنین تقابل کلی دهقانان با اشراف و بورژوازی هستیم. بالزاک با ظرافتی خاص، رنج‌ها و سختی‌های زندگی دهقانان را به تصویر می‌کشد و از ظلم و ستمی که به آنها می‌شود، انتقاد می‌کند. علاوه بر پرداختن به مسائل اجتماعی، «دهقانان» به موضوعات دیگری مانند عشق، خیانت و مرگ نیز می‌پردازد. بالزاک با مهارت تمام، شخصیت‌های داستان را به تصویر می‌کشد و خواننده را با آنها همراه می‌کند. «دهقانان» رمانی بلند و مفصل است که خواننده را به سفری در اعماق جامعه فرانسه در قرن نوزدهم می‌برد. این اثر، به دلیل پرداختن به مسائل مهم اجتماعی و همچنین شخصیت‌های جذاب و داستان پرماجرا، تا به امروز از محبوبیت گسترده‌ای برخوردار است.این رمان به عنوان یکی از رئالیستی‌ترین آثار ادبیات فرانسه شناخته می‌شود. «دهقانان» به دلیل پرداختن به مسائل اجتماعی و سیاسی، در زمان انتشار خود با انتقاداتی از سوی برخی افراد مواجه شد.

بخشی از کتاب اینم شد زندگی اولین خاطره ایی که از دوران بچگی ام به خاطردارم آتش است. مادرم بیدارم کرد و کیسه زر دوز قرآن را به گردنم آویخت. خواهر کوچکم را از گهواره برداشت. او دعا می کرد، ناله می کرد، گیس هایش را می کند. آتش از پنجره ای که پرده هایش پاره پاره بودند می آمد تو و به صورتم می زد، یکدفعه در باز شد آدم های جورواجوری ریختند توی اتاق و هرچه به دستشان می آمد کول می کردند و می بردند بیرون مادرم فکر می کرد این ها آدم های خیر خواهی هستند و برای نجات ما آمدند اما آنها با اثاثیه هایی که غارت کرده بودند چنان با عجله و دستپاچه فرار می کردند که چیزی نمانده بود خواهرم را زیر پا لگد کنند و بکشند. چشمم به مادرم افتاد که در یک دستش ماشین خیاطی و در دست دیگرش یک قرآن بود و داشت فرار می کرد. به نظرم رسید عید است و دارند آتش بازی می کنند! اصلا نترسیدم، بعد از آنکه از آتش نجات یافتیم به یک گورستان رفتیم تمام اهالی محل که مثل ما گدا و گشنه بودند و خانه هایشان سوخته بود آنجا جمع بودند و تو هم می لولیدند. بعدها اسم محله ای که آن شب سوخت فهمیدم (یی چشمه)