گزیده نوشته های کارل مارکس

کتاب «خواجه‌ی تاجدار» به قلم ذبیح الله منصوری، یکی از پرکارترین مترجمان و نویسندگان ادبیات ایران، نگاشته شده و دربردارنده‌ی داستانی تاریخی از دوران قاجار و به‌ویژه زندگی آقا محمدخان قاجار است. این کتاب، که به نظر می‌رسد ترجمه و اقتباسی از اثری نوشته شده توسط نویسنده‌ای فرانسوی به نام ژان گور باشد، به روایت وقایع تاریخی ایران از زمان مرگ نادرشاه افشار تا پایان حیات بنیان‌گذار سلسله‌ی قاجار، آقا محمدخان قاجار، در سبکی ادبی و روایی، می‌پردازد. در واقع، در این کتاب، منصوری با بهره‌گیری از دانش تاریخی و توانایی‌های ادبی خود، تصویری جذاب و زنده از این دوران پرفراز و نشیب را به خواننده ارائه می‌دهد و با استفاده از شیوه‌ای داستان‌گونه، وقایع و شخصیت‌های تاریخی را به نحوی توصیف می‌کند که خواننده ارتباط بسیاری با ‌آن‌ها می‌گیرد، گویی که مستقیما دارد آن‌ها را مشاهده می‌کند. کتاب «خواجه‌ی تاجدار» نه تنها به عنوان یک اثر ادبی بلکه به عنوان یک منبع تاریخی نیز می‌تواند ارزشمند شمرده شود. منصوری در این اثر تلاش کرده تا با نگاهی عمیق‌تر به تاریخ، به تحلیل و بررسی شخصیت‌ها و رویدادهایی بپردازد که بر سرنوشت ایران تأثیرگذار بوده‌اند. با این حال، برخی منتقدین و مورخین بر این باورند که بسیاری از رویدادهای نگاشته شده در این کتاب بیشتر حاصل خلاقیت ذهنی و قوه‌ی خیال منصوری است تا واقعیت‌های تاریخی. این نکته ممکن است برای برخی خوانندگان اهمیت داشته باشد که تا چه اندازه می‌توانند به دقت تاریخی این داستان اعتماد کنند. با این اوصاف، این کتاب جذاب، احتمالا به عنوان یک منبع پژوهشی جدی، آنچنان کارآمد نخواهد بود اما می‌تواند برای علاقه‌مندان به رمان‌های تاریخی و البته دوران قاجار و زندگی عجیب آقا محمدخان قاجار جذاب و خواندنی باشد. مصنوری در این اثر، مانند دیگر آثارش، با ترکیبی از داستان‌پردازی و تحلیل تاریخی، خواننده را به دورانی دیگر ‌می‌برد و او را با فراز و نشیب‌های بخشی از تاریخ ایران آشنا می‌کند. . .

معرفی کتاب هنر داستان نویسی کتاب هنر داستان نویسی اثر ابراهیم یونسی مترجم و نویسنده ی شهیر کشور است که وی آن را زمانی که در زندان به سر می برد با هدف تدریس و آموزش اصولی به رشته ی تحریر در آورد. بخش اعظم این اثر را کلیات نظری نگارش داستان تشکیل داده اند و مولف این اصول را از تئوری ها و اسلوب های داستان نویسی غرب استخراج نموده است. این نظریات با دانسته های شخصی نویسنده همراه شده و با ذکر نمونه های فراوان از آثار ادبی داخل و خارج به تببین اصولی عناصر قصه پردازی و داستان نویسی پرداخته است. کتاب از مجموع نه فصل تشکیل شده که درفصل نخست آن به بیان کلیات داستان کوتاه، طرح قصه، نکات دستورزبان، تم و محیط و کاراکتر ها و مواردی که باید از آن پرهیز نمود پرداخته شده است. فصل دوم بنای طرح و وحدت عناصر مختلف را بیان کرده و در فصل سه قالب های داستان نویسی، نحوه ی روایت اول شخص یا سوم شخص، نحوه ی انتخاب عنوان، مقدمه و استفاده از عنصر گفتگو مورد بررسی قرار گرفته است. فصل چهار تشکیل تنه و حوادث داستان، نحوه ی چینش حوادث، استفاده از عناصر عشق و نفرت و هیجان و کشمکش وبه اوج رساندن داستان را در خود جای داده و در فصل پنج با توصیف و شکل گیری شخصیت ها و تعدادشان سر و کار داریم. فصل ششم به تفصیل در باب گفتگو و استفاده از آن سخن می گوید و فصل هفت محیط و صحنه ی داستان را از نظر اتمسفر و شرایط بررسی می کند. فصل هشت مطالبی در مورد بحران و فصل نه اوج و پایان بندی داستان را در بر دارد. در انتهای کتاب فهرستی از داستان های برگزیده که به عنوان نمونه انتخاب شده اند قرار داده شده که مثال هایی عینی برای مخاطب ایجاد می کند.