گزیده نوشته های کارل مارکس

معرفی کتاب کنت مونت کریستو 3 جلدی کنت مونت کریستو رمانی ماجراجویانه است که توسط الکساندر دوما نویسنده ی فرانسوی، در سال 1844 به پایان رسیده است. این اثر به همراه سه تفنگدار از محبوب ترین آثار این نویسنده است. مانند بسیاری از رمان های او ، این داستان نیز از طرح پیشنهاد شده توسط نویسنده ی همکار او ، آگوست ماکت ، گسترش یافت. داستان کنت مونت کریستو در فرانسه ، ایتالیا و جزایر مدیترانه در طی وقایع تاریخی 1815-1839 اتفاق می افتد: دوران ترمیم بوربن در زمان پادشاهی لوئی فیلیپ فرانسه. این از روزی آغاز می شود که ناپلئون اولین جزیره خود در تبعید ، البا را ترک کرد و دوره ی صد روزه ی به قدرت بازگشتن او آغاز شد. محیط تاریخی عنصر اساسی کتاب است ، داستانی ماجراجویانه که محور آن موضوعاتی مانند امید ، عدالت ، انتقام ، رحمت و بخشش است. شخصیت اصلی آن مردی است که به ناحق زندانی شده است و سعی می کند شرایط زندگی خود را تغییر دهد. ”زندگی و بخت بر روی چه رشته های باریکی آویزان است. ” این رمان از طرف The Great American Read PBS به عنوان یکی از محبوب ترین رمان های آمریکا معرفی شده استادموند دانتس به جرم جنایتی که مرتکب نشده به زندان گریم فورترس انداخته شده است. در آنجا او از انبوهی از گنج پنهان شده در جزیره مونت کریستو باخبر می شود و تصمیم می گیرد نه تنها فرار کند ، بلکه همچنین حتما گنج را بیرون بیاورد و از آن برای نقشه ای جهت خراب کردن زندگی سه مردی که مسئول زندانی شدنش هستند استفاده کند. داستان حماسی دوما از رنج و قصاص ، با الهام از یک داستان واقعی از کسی که به ناحق زندانی شده بود ، هنگامی که برای اولین بار در دهه 1840 به چاپ رسید ، به یک موفقیت بزرگ تبدیل شد. .

معرفی کتاب مجموعه اشعار عارف قزوینی ابوالقاسم عارف قزوینی (۱۲۵۹ قزوین – ۲ بهمن ۱۳۱۲ همدان) شاعر و تصنیف‌ساز ایرانی اهل شهر قزوین بود. او سراینده تصنیف‌های میهنی در دورهٔ مشروطه بود. خانه عارف قزوینی در محله حمدالله مستوفی شهر قزوین قرار دارد. عارف در سال ۱۲۵۹ هجری خورشیدی در قزوین به دنیا آمد. پدرش «ملا هادی وکیل» بود. عارف صرف و نحو عربی و فارسی را در قزوین فراگرفت. خط شکسته و نستعلیق را بسیار خوب می‌نوشت. موسیقی را نزد میرزا صادق خرازی فراگرفت. مدتی به اصرار پدر در پای منبر میرزا حسن واعظ، یکی از وعاظ قزوین، به نوحه‌خوانی پرداخت و عمامه می‌بست؛ ولی پس از مرگ پدر عمامه را برداشت و ترک روضه‌خوانی کرد. عارف در سال ۱۲۷۷ به تهران آمد و چون صدای خوشی داشت با شاهزادگان قاجار آشنا شد و مظفرالدین شاه خواست او را در ردیف فراش خلوت‌ها درآورد. اما عارف به قزوین بازگشت. در سال ۱۲۸۲ در زمان آغاز ۲۳ سالگی عارف زمزمه مشروطیت بلند شده بود عارف نیز با غزل‌های خود به موفقیت مشروطیت کمک کرد. وی نخستین تصنیفش را در ۱۸ سالگی ساخت. عارف، تصنیف‌های وطنی-سیاسی یا عشقی می‌ساخته و در هر دو زمینه نیز بی‌باک و سنت‌شکن بوده‌است. چون بیشتر تصنیف‌های عارف دربارهٔ و اوضاع زمانه بودند تأثیر بسزایی در مجامع آن روز داشتند. عارف از نخستین کسانی است که در ایران کنسرت برگزار کرد و به جنبهٔ غیر مجلسی بودن و مردمی بودن آن تأکید می‌ورزید. کنسرت‌های او همیشه پر رونق و پر ازدحام بود. عارف در مورد تصنیف و تصنیف‌سازی عقیده داشت که تصنیف نباید تحریر داشته باشد تا مردمی که صدا و تحریر ندارند بتوانند به راحتی از پس اجرای آن برآیند. عبدالله دوامی نقل می‌کند: هنگام خواندن یکی از تصنیف‌های عارف تحریر داده‌ است و عارف به حالت قهر با او درگیر شده که چرا تحریر می‌دهد. عارف در سراسر زندگی خود همیشه صراحت داشته و این دست کم در تصنیف‌های اجتماعی و سیاسی او به خوبی مشهود است. او بدون هراس آنچه را که فکر می‌کرد درست است بر زبان می‌راند تا جایی که صراحت او گاه باعث رنجش دوستان و یارانش می‌شد. . . .