«فرانک هول»، که سال ها به حفاری و پژوهش در محوطه باستانی غرب ایران پرداخته است، در این اثر ارزشمند، 11 مقاله از خود و هفت باستان شناس دیگر را گرد آورده است. این کتاب دوره زمانی از حدود هزاره هفتم ق.م تا پایان دوره ساسانی را دربرمی گیرد و بر داده های به دست آمده از بررسی های سطحی تکیه دارد که بیشتر به الگوهای استقرایی غرب و جنوب غرب ایران مربوط می شوند. این مجموعه را که مدارک فراوانی اعم از اطلاعات گاه نگاری و نقشه برداری بسیار سودمند در بر دارد، پس از اینکه «هول» با دقت و ظرافت فراهم آورد، توسط «جانسون» به روشنی خلاصه شد.  باید به ناشر، ویراستار و نویسندگان کتاب تبریک گفت که بدون دوری جستن از مباحث نظری، شیوه شناختی و مفاهیم تاریخی، مجموعه ای غنی و مهم از داده های تجربی را در قالب این اثر به مخاطبان ارائه داده اند. مترجم نیز با بهره جستن از دانش علمی و زبردستی، ترجمه ای روان از این اثر ارائه داده است و با ارتباط علمی با نویسنده، کتاب را مزین به مقدمه ای به قلم وی نموده است.

در بخشی از کتاب من و تو می‌خوانیم

با بازوهایی حلقه‌زده دور چوب‌اسکی‌ها ساک کفش‌ها در دست و کوله‌پشتی به دوش، مادر را دیدم که دور می‌زد. با او خداحافظی و صبر کردم تا بی‌ام‌و روی پُل ناپدید شود. مستقیم به سمت خیابان ماتزینی رفتم. ساختمان رای را رد کردم. در پنجاه‌قدمی خیابان لانا سرعتم را کم کردم. قلبم به‌شدت می‌زد. دهانم تلخ بود؛ انگار یک رشته مس لیس زده باشم. آن‌همه بار جلوِ حرکتم را می‌گرفت و درون کاپشنم مثل سونا شده بود. وقتی به تقاطع رسیدم، سرم را به گوشه‌ی دیگر چرخاندم. آن انتها، رو‌به‌روی کلیسایی مدرن، یک مرسدس شاسی‌بلند بود. السیا رونکانتو، مادرش، سومرو و اسکار توماسی را دیدم که داشتند چمدان‌ها را در صندوق‌عقب جا می‌دادند. یک ولوو با یک جفت چوب‌اسکی روی سقفش کنار شاسی‌بلند ایستاد و ربکاردو دوبوسز از آن خارج شد و از کنار بقیه گذشت. کمی بعد پدر دوبوسز هم خارج شد. خودم را عقب کشیدم، رو‌به‌روی دیوار. به چوب‌اسکی‌ها تکیه دادم و کاپشنم را باز کردم. مادر السیا و پدر دوبوسز داشتند چوب‌اسکی‌ها را روی سقف مرسدس محکم می‌کردند. السیا و اسکار توماسی با موبایل حرف می‌زدند. سومرو می‌پرید و ادای مشت زدن به دوبوسز را درمی‌آورد. مدتی طول کشید تا آماده شوند. مادر السیا از دست بچه‌هایی که کمک نمی‌کردند، عصبانی بود. سومرو روی سقف ماشین پرید تا چوب‌اسکی‌ها را بررسی کند و سرانجام راه افتادند. در طول مسیر در تراموا با آن چوب‌ها و کفش‌های اسکی، فشرده میان کارمندان کت‌و‌شلواری، ‌مادران و بچه‌هایی که به مدرسه می‌رفتند، احساس حماقت می‌کردم. می‌شد چشم‌هایم را ببندم و خیال کنم در تله‌کابینم. بین السیا، اسکار توماسی، دوبوسز و سومری. می‌توانستم بوی کره‌ی کاکائو را از میان کرم‌های برنز‌کننده بشنوم. می‌خندیدیم و با هُل دادنِ همدیگر از کابین بیرون می‌آمدیم.