گل صحرا

چنگالی یک خرچنگ دست و پا چلفتی است که نمی‌داند با چنگال‌هایش چه‌کار کند. او از چنگال‌های بزرگ و مزاحمش بدش می‌آید و همیشه آرزو می‌کند که کاش بازوهایی مثل هشت‌پا و عروس دریایی داشت، یا باله‌هایی مثل لاک‌پشت و ماهی تا بتواند بدون دردسر با بقیه بازی کند. چون چنگال‌های خرچنگ وسط بازی یکهویی خرابکاری می‌کنند و آن‌قدر این کار را ادامه می‌دهند که او دوست دارد فرار کند و گوشه‌ای قایم شود. تا اینکه یک روز وسط بازی، هشت‌پا بین جلبک‌ها گیر می‌کند و هیچ کاری از دست کسی برنمی‌آید به‌جز… داستان «خرچنگ دست‌‌ و پا چلفتی» از مجموعه‌ی «داستان‌های زیر آب» داستان ارج گذاشتن به تفاوت‌های فردی میان کودکان و گرامی داشتن تمام خصوصیات ریز و درشت آن‌هاست؛ خصوصیاتی که شاید در ظاهر ناسازگار به نظر برسند، اما در نهایت راهگشا خواهند بود. هنگامی‌که هم‌سالان و والدین این ویژگی‌ها را می‌پذیرند، در نگرش کودک به جهان تغییری شگرف رقم خواهد خورد. نشر چشمه کتاب‌های زیر را از مجموعه‌ی «داستان‌های زیر آب» منتشر کرده است:

• خرچنگ دست‌‌ و پا چلفتی
• کوسه‌ی خندان
• هشت‌پای گیگیلی
• ماهی بی‌قرار

«لایب نیتس یا بهترین جهان ممکن» از مجموعه‌ی «افلاطون‌های جوان» داستانی فلسفی برای نوجوانان درباره‌ی بهترین جهان ممکن و مسئله‌ی خیر و شر است. مطالعه‌ی این کتاب کمک می‌کند که نوجوانان تفکر انتقادی و استدلالی خود را تقویت کنند. تا به حال فکر کرده‌اید که جهان کنونی کدام‌یک از جهان‌های محتمل است؟ اصلاً اگر جهان‌های موازی وجود داشتند، چه اتفاقی رخ می‌داد؟ لایب نیتس، فیلسوف، سیاستمدار و ریاضی‌دان آلمانی، همیشه به این سؤالات می‌اندیشید؛ همچنین او به مسئله‌ی شر فکر می‌کرد: چرا مردم مرتکب جنایت‌های بزرگ می‌شوند؟ آیا خداوند، که همه چیز را از پیش می‌داند، تصمیم می‌گیرد که افراد مرتکب جرم شوند؟ در این صورت، عدالت چه معنایی دارد؟ در کتاب پیش رو، تئودور، دوست کوچولوی لایب نیتس، سؤالات بی‌شماری از این دست از او می‌پرسد و در مقابل، لایب‌ نیتس برای پاسخ‌گویی به او از الهه‌های یونان باستان کمک می‌گیرد. در ذهن شما، چه سؤالاتی پیرامون جهان وجود دارد؟

در بخشی از کتاب فیلم کوتاهی درباره دیگران می‌خوانیم

بعد از فیلم کپی برابر اصل طرحی در ذهنم شکل گرفت؛ بنا به این ایده که یک بار دیگر به سراغ ژولیت بینوش و ویلیام شیمل بروم و آن‌ها را کنار هم قرار دهم. این طرح براساس شعری از لا فونتِن بود؛ همان منظومه‌ای که دارد از پرنده‌ای حرف می‌زند که پرنده‌ی دیگر از او جدا می‌شود و لانه را ترک می‌کند. آن پرنده نگران است بچه‌ها جفتش را با سنگ بزنند. بالاخره به لانه برمی‌گردد تا از جفتش مراقبت کند. این قصه‌ی قدیمی فرانسوی را به‌خصوص برای کار کردنِ دوباره با ویلیام، مردِ فیلمِ کپی برابر اصل، در نظر گرفتم. وقتی خواستم فیلم‌نامه را بنویسم، به نظرم رسید برای نوشتن این فیلم‌نامه همکاری با ژان‌کلود نتیجه‌ی لذت‌بخشی خواهد داشت. در این آداپتاسیونِ‌ ذهنِ ایرانی در ارتباط با یک داستان فرانسوی، نویسنده‌ای فرانسوی مثل کری‌یر می‌توانست برای بهتر شدن فیلم‌نامه کمک بسیار مؤثری باشد. با همه‌ی تفاوت‌ها در نحوه‌ی نوشتن فیلم‌نامه همکاری مفیدی را پیش‌بینی می‌کردم. در کافه‌ای نشستیم و حرف زدیم. ژان‌کلود گفت حالا همه‌چیز را کاملاً در ذهن دارم. بارِ دیگر که دیدمش، گفت: «نوشتمش؛ قصه‌ی خوبی هم از آب درآمده…» و دوستش داشت. متأسفانه حالا که در تهرانم قصه‌های دیگری ذهنم را برای ساختن اشغال کرده. فیلم بعدی را هم که قرار است در ژاپن بسازم، اما هنوز فکر می‌کنم این فرصت وجود دارد که بعد از آن با کری‌یر کار را به جایی برسانیم. آن جهان اخلاقی قرن‌نوزدهمی که در قصه‌ی لا فونتِن وجود دارد هنوز هم روح ما را به ارتعاش می‌آورد. من مطمئن نیستم؛ یعنی حافظه‌ام یاری نمی‌کند، ولی به نظرم اولین‌بار این داستان را در کتاب‌های درسی زمان دبستانم دیدم و هنوز امیدوارم من و ژان‌کلود به سراغش برویم.