تاریخ جهان تحولات و رخدادهای بشر را در چهل فصل از عصر حجر تا انرژی هستهای با زبانی بسیار ساده و صمیمی، بیتکلف، شیرین و جذاب روایت میکند، چنانکه کثیری از خوانندگان آن در گروههای سنی و سطوح آموزشی مختلف گفتهاند از مطالعهی این کتاب نهتنها بسیار لذت بردهاند، بلکه آن را دریچهی نوینی به جهان تاریخی و تاریخ جهان یافتهاند و بر آن شدهاند که با کتابهای دیگری، مطالعه تاریخ را پی بگیرند. مفسر لوسآنجلستایمز میگوید گامبریچ به تاریخ جان میبخشد و خواننده را همراه خود در سفینهای زمانپیما بر فراز تاریخ جهان به پرواز درمیآورد و او را همواره در طول کتاب به سیر و سلوکی فکری و عاطفی میان گذشته و حال وامیدارد.
گامبریچ فصل پایانی کتاب با عنوان «بخش کوچکی از تاریخ که من خود در آن زیستهام» را اینگونه به پایان میبرد: «اکنون هر زمان یک زلزله، یک سیل، یک توفان سهمگین، قحطی و خشکسالی و بلایای دیگر در نقاط دورافتادهای از جهان، مردان، زنان و کودکان زیادی را به کام مرگ میبرد، هزاران انسان در کشورهای ثروتمند، پول و نیرویشان را برای یاریرساندن به بازماندگان آنها بهکار میگیرند. چنین نیکوکاریهایی در گذشته صورت نمیگرفت. بنابراین همچنان حق داریم به آیندهای بهتر امیدوار باشیم.»
احتمالاً در جهان جديد مهمترين تحولى كه در قلمرو عشقشناسى رخ داده است غلبه عشق مجازى بر عشق حقيقى است. عشقشناسى قدما عموماً «عشق حقيقى» يا «عشق الهى» را بر صدر مىنشاند، و عشق مجازى را به ديده تحقير مىنگريست، يا صرفاً آن را وسيلهاى (ولو ارزشمند و حتى جايگزينناپذير) مىدانست براى نيل به عشق حقيقى. اما در عشقشناسى جهان مدرن، عشق حقيقى همان است كه در چشم پيشينيان مجازى تلقى مىشد. اين كتاب مشتمل بر ترجمهی پارهاى مقالات فلسفى مهم در خصوص عشق يا به بيان دقيقتر، «عشق مجازى»، يعنى عشق رمانتيک يا اروتيک ميان انسانهاست. نويسندگان اين مقالات از جمله فيلسوفان صاحبنام در سنت فلسفه معاصر هستند، و هريک مىكوشد تجربه عشق انسانى را از زاويهاى خاص مورد تحليل و بررسى فلسفى قرار دهد.
یرواند آبراهامیان، در ارزیابی ریشهای تاریخ معاصر ایران مدرن، افزون بر بررسی جامع سده بیستم، موضوعاتی نظیر اکتشاف نفت، دخالتهای خارجی، نقش دودمان پهلوی و همچنین انقلاب 1357 و زایش جمهوری اسلامی را مورد واکاوی دوباره قرار داده است. ایران در این بین تجربیات دیگری را نیز از سر گذرانده است که از جمله میبایست به جنگ خانمانسوز عراق، دگرگونیهای جامعه در سه دههٔ اخیر و از همه تازهتر، توسعه و گسترش دولت و مبارزه برای قدرت در میان نخبگان قدیمی، روشنفکران و طبقه متوسط تجاری اشاره کرد.
نویسنده که یکی از ممتازترین تاریخنویسان ایران کنونی بهشمار میرود، در این اثر همزمان با بررسی فراز و نشیبهای سیاستهای بینالمللی و منطقهای کشور، با چیرگی هرچه تمامتر مردم ایران را در کانون توجهاش قرار داده است. مردمی که طی یک سده تحمل جنگ و انقلاب همچنان به بقای خود ادامه دادهاند. این کتاب در واقع به این مردم و نیز انعطافپذیری آنان همزمان با ظهور این کشور بهمثابه یکی از توانمندترین قدرتهای خاورمیانه، تقدیم شده است.
پروفسور آبراهامیان، استاد ممتاز تاریخ در کالج باروک دانشگاه شهر نیویورک است. وی آثار متعددی را در کارنامه پژوهشهای دانشگاهیاش ثبت کرده است که پرآوازهترین آنها کتاب ایران بین دو انقلاب است.
بنتو سانتیاگو یا، چنانکه همسایگان خطابش میکنند، دُنکاسمورو، سرگذشت خود را با شرح عشق و عاشقی آغاز میکند و ما را به همنوایی با خود میخواند که: خوشتر از ایام عشق ایام نیست. این عشق سرانجام به ازدواج میانجامد و آنگاه بهگونهای نامنتظر همه چیز شتاب میگیرد تا راه برای فاجعهای ویرانگر هموار شود. اما در این میان خواننده از گفتهها و ناگفتههای بنتو درمییابد که او راوی قابل اعتمادی نیست. چه بسا گذشت زمان و ذهن خیالپرور و بیمارگون او رویدادها را مخدوش کرده باشد. پس هر لحظه از خود میپرسیم آیا این تمام واقعیت است؟ از این روست که داوری دشوار میشود و واقعیت بس پیچیدهتر از آنچه بهچشم میآید. ماشادو کندوکاو در وجود معماگون آدمی را با زبانی طنزآلود درمیآمیزد و در این روایت شگفت روابط اجتماعی برزیل در نیمهی قرن نوزدهم نیز از نیش و کنایههای رندانهی او در امان نمیماند. دُنکاسمورو (۱۸۹۹) مشهورترین رمان ماشادو در امریکای لاتین است و بیش از هر رمان برزیلی دیگر موضوع نقد و بررسی بوده است.
هنوز هم مهمترین اثر در ژانری که کتاب حاضر را در قالب آن نوشتهام دعوت به جامعهشناسی اثر پیتر برگر است. این کتابِ منصفانه، چالشبرانگیز و از همه مهمتر انسانی قدمتش به چهل سال میرسد اما همچنان قادر است مردم را به دانش جامعهشناسی جذب کند و بر استادان بدبین این رشته تأثیر بگذارد. دعوت به جامعهشناسی کتابی است که رویکردی خاص به این حوزه دارد، رویکردی که از فصلهای آن مجموعهای منسجم ساخته است. من نیز همچون برگر سعی دارم خوانندهها را به این جهان فکری جذاب و پرمعنا دعوت کنم، اما راه متفاوتی را برای تحقق این هدف برگزیدهام. بهجای اینکه رویکردی تحلیلی یا نظری به اندیشهٔ جامعهشناختی در پیش گیرم سعی کردهام نشان دهم که جامعهشناسان چگونه با مسائلی روبهرو میشوند که مستقیماً به زندگی مردم مربوطاند. هدفم این است که با طرح مجموعهپرسشهایی که به اعتقاد من و سایرین جذاباند، نظر خواننده را جلب و او را وارد این حوزه کنم. هر یک از فصول کتاب به سؤالی مربوط میشود که احتمالاً همهٔ ما از خودمان پرسیدهایم. با استفاده از این روش تلاش کردهام نگاهی سریع به هر یک از مباحث بیاندازم و پس از تشریح مطالعاتی، که به نظر من موفق بودهاند، بهسرعت به سراغ حوزههای دیگر بروم.
فمینیسم جنبشی اجتماعی بوده که در جستوجوی پشتوانههای فلسفی، به مکاتب مختلفی رو آورده است. لیبرالیسم در عصر روشنگری، رمانتیسم در قرن نوزدهم، اگزیستانسیالیسم در نیمهی قرن بیستم، و چپ نو در دهههای شصت و هفتاد. کتاب حاضر در پی توضیح چگونگی اتکای فمینیسم به این مکاتب و نیز در پی پاسخ این پرسش است که تا چه حد اعتبار و کارآمدی و پایایی گرایشهای مختلف زنانهنگری متناسب با اعتبار و کارآمدی و پایایی مکاتبی است که پشتوانهی فلسفی آن بودهاند.
معرفی کتاب پروانه و یوغ (۲۸) (بازخوانی: نامههای ونسان ونگوگ)
ونسان: دیوارها بلندن، سرد و بلند. آسمون پیدا نیست. مردها روی سنگفرش راه میرن. توی یه دایره راه میرن. زمینو نگاه میکنن. حرف نمیزنن. گوش میدن به صدای کفشها که روی زمین کشیده میشه. من اونجام. میون اون مردها. توی دایره راه میرم. زمینو نگاه میکنم. حرف نمیزنم. گوش میدم به صدای کفشها که روی زمین کشیده میشه. آسمونو نگاه میکنم. آسمون پیدا نیست. هیچچی پیدا نیست.
ونسان ونگوگ نقاش بزرگ هلندی که تا اواسط دهه سوم زندگی اش همچنان سرگشته و شوریده در حال پیدا کردن خودش و علایق اش بود تصمیم می گیرد نقاشی را انتخاب کند تا از طریق آن رنج انسان و قدرت خداوند را همزمان به تصویر بکشد او هر چه به پایان عمرش نزدیک می شود سرگشتگی و آشفتگی درونی اش بیشتر می شود تا اینکه نهایتا در ۳۷ سالگی دست به خودکشی میزند .
پروانه و یوغ (۲۸) (بازخوانی: نامههای ونسان ونگوگ) - انتشارات نی
نویسندهی دکارت تا دریدا، این کتاب را در مقدمهاش با بهترین استعارهی ممکن تشبیه کرده است: یک پل. باور پیتر سجویک بر آن بوده که با خلق این اثر، پلی میان عرصههای تحلیلی و قارهای فلسفه بنا کرده است، ولی آوردهی این کتاب برای خوانندهی ایرانی بسی بیش از چیزی است که آن استاد فلسفهی دانشگاه کاردیف در ذهن میپرورانده است. کارکرد ترجمهی فارسی دکارت تا دریدا همچون مجموعهای از پلهاست که میان جزایر علیالاصل یکپارچه و علیالعارض گسستهی فلسفهی غرب در ایران بنا میشود. براین اساس، این کتاب برای هر خوانندهی ایرانی مفید خواهد بود.
این بررسی انتقادی از مسائل در فلسفه اروپایی گزارش های مفصلی از متون مهم توسط متفکران مهم ارائه می دهد. سجویک ایدههای کلیدی را از این منابع استخراج میکند، روابط مختلف بین آنها را تحلیل میکند و آنها را به موضوعات اصلی در تحقیقات فلسفی مرتبط میکند، مانند ماهیت سوبژکتیویته، عقل و تجربه، ضد انسانگرایی، و ماهیت زبان. حوزههای مورد بررسی شامل معرفتشناسی، متافیزیک و هستی شناسی، اخلاق و سیاست. جنبه های کار طیف وسیعی از متفکران از جمله دکارت، لاک، هیوم، کانت، هگل، نیچه، آدورنو و هورکهایمر، هایدگر، دلوز و گواتاری، لویناس، دریدا، آلتوسر، فوکو و لیوتار به تفصیل مورد توجه قرار گرفته است. این اثر جدید و جذاب ایدههای پیچیده فلسفه اروپایی را به شیوهای سرراست ارائه میکند و برای خوانندگان سطح مقدماتی و پیشرفته جالب خواهد بود.
دکارت تا دریدا (مروری بر فلسفه اروپایی) - انتشارات نی