نظریه عکاسی گزیده جامعی است از متونی که در طول سده بیستم درباره عکاسی ـ تولید، کاربردها و تأثیرات آن ـ نوشته شده است. در این کتاب، که مقالاتی از عکاسانی چون ادوارد وستون و لاسلو موهوی ـ نادی تا متفکران تأثیرگذاری چون والتر بنیامین و رولات بارت و سوزان سانتاگ را دربرمی گیرد، تحولات اندیشه های مربوط به عکاسی و مسائل مختلفی از قبیل هویت، مصرف، نگاه خیره، و فناوری دیجیتال بررسی شده است. هر بخش حول مضمونی خاص تنظیم شده است و با مقدمه گردآورنده کتاب آغاز می شود و ایده ها و مباحث مربوطه را در زمینه تاریخی و نظری تبیین می کند. بخشهای کتاب شامل این موارد هستند: تأملاتی درباره عکاسی؛ دیدن عکاسانه؛ رمزگان و بلاغت شناسی؛ عکاسی و امر پست مدرن؛ عکاسی دیجیتال؛ عکاسی مستند و مطبوعاتی؛ نگاه خیره عکاسانه؛ تصویر و هویت؛ نهادها و زمینه ها.  

پس از انحلال دولت عثمانی و بحران در فقه سیاسی مسلمانان که به پیدایش نظریه جدایی دین از سیاست انجامید، عبدالحی کتّانی (متوفای1382ق)، از عالمان برجسته و سیاستمداران مغرب اسلامی، کوشید تا با تدوین کتاب التراتیب الاداریه، نظام حکومتی پیامبر خدا (ص) را در پیش دید مخاطبان قرار دهد. او با تخصّص ویژه ای که در حدیث، رجال و تاریخ داشت، با مبنا قرار دادن کتاب تخریج الدلالات السمعیه علی ما کان فی عهد رسول الله (ص) من الحرف والصنائع و العمالات الشرعیه، نوشته علی بن محمد خزاعی تلمسانی (متوفای 789 ق) و اعتماد بر آن کتاب این اثر جاودانه را بر جای گذاشت. کتّانی به منظور اثبات یکی بودن دین و سیاست در اسلام، آنچه را به نظامات سیاسی و حکومتی در عصر نبوی مربوط بود، از لابه لای متون تاریخی و سیره ها استخراج و با فصل بندی مرتبی ارائه کرد.  او تأکید داشت، ریشه های تمدن اسلامی و تمام آنچه به عنوان اجزای حکومت از آن یاد می شود، در سیره نبوی وجود داشته و بعدها رشد کرده است. این کتاب نه تنها منبعی برای شناخت حکومت در اسلام، که اثری پایه ای برای شناخت تاریخ تمدن اسلام است.