بحران آگاهی تکوین و روشنفکری در ایران

معرفی کتاب گزیده نوشته های کارل مارکس کتاب گزیده ی نوشته های کارل مارکس (در جامعه شناسی و فلسفه ی اجتماعی) کتاب بسیار خوبی برای شروع فلسفه مارکس است. این کتاب به شما کمک می کند تا درک خوبی از اندیشه مارکس بدست آورید. با کارل مارکس (1818–1883) اغلب به عنوان یک انقلابی ، یک فعال و نه یک فیلسوف رفتار می شود ، که آثار او بنیان بسیاری از رژیم های کمونیستی را در قرن بیستم را بنا نهاد. مضامین مهم در آثار او اینجا شامل انسان شناسی فلسفی مارکس ، نظریه تاریخ وی ، تحلیل اقتصادی ، تعامل انتقادی وی با جامعه سرمایه داری معاصر (طرح مسائل مربوط به اخلاق ، ایدئولوژی و سیاست) و پیش بینی او از آینده کمونیستی است. مارکس در زمینه روزنامه نگاری رادیکال خود ، گزارش بحث برانگیز خود را از شخصیت و نقش دولت مدرن و به طور کلی از رابطه بین زندگی سیاسی و اقتصادی ارائه داد. مارکس فرایند تاریخی را پیش رفتن از طریق طیف وسیعی از شیوه های تولید می داند که مشخصه آن مبارزه طبقاتی (کم و بیش صریح) و سوق دادن بشر به سمت کمونیسم است. با این حال ، مارکس تمایل چندانی به گفتن درباره تنظیمات دقیق آلترناتیو کمونیستی که قصد داشت به وجود بیاورد ندارد ، با این استدلال که این امر از طریق فرایندهای تاریخی بوجود خواهد آمد و تحقق یک برنامه یا نقشه از پیش تعیین شده نبود.  

معرفی کتاب مجموعه اشعار عارف قزوینی ابوالقاسم عارف قزوینی (۱۲۵۹ قزوین – ۲ بهمن ۱۳۱۲ همدان) شاعر و تصنیف‌ساز ایرانی اهل شهر قزوین بود. او سراینده تصنیف‌های میهنی در دورهٔ مشروطه بود. خانه عارف قزوینی در محله حمدالله مستوفی شهر قزوین قرار دارد. عارف در سال ۱۲۵۹ هجری خورشیدی در قزوین به دنیا آمد. پدرش «ملا هادی وکیل» بود. عارف صرف و نحو عربی و فارسی را در قزوین فراگرفت. خط شکسته و نستعلیق را بسیار خوب می‌نوشت. موسیقی را نزد میرزا صادق خرازی فراگرفت. مدتی به اصرار پدر در پای منبر میرزا حسن واعظ، یکی از وعاظ قزوین، به نوحه‌خوانی پرداخت و عمامه می‌بست؛ ولی پس از مرگ پدر عمامه را برداشت و ترک روضه‌خوانی کرد. عارف در سال ۱۲۷۷ به تهران آمد و چون صدای خوشی داشت با شاهزادگان قاجار آشنا شد و مظفرالدین شاه خواست او را در ردیف فراش خلوت‌ها درآورد. اما عارف به قزوین بازگشت. در سال ۱۲۸۲ در زمان آغاز ۲۳ سالگی عارف زمزمه مشروطیت بلند شده بود عارف نیز با غزل‌های خود به موفقیت مشروطیت کمک کرد. وی نخستین تصنیفش را در ۱۸ سالگی ساخت. عارف، تصنیف‌های وطنی-سیاسی یا عشقی می‌ساخته و در هر دو زمینه نیز بی‌باک و سنت‌شکن بوده‌است. چون بیشتر تصنیف‌های عارف دربارهٔ و اوضاع زمانه بودند تأثیر بسزایی در مجامع آن روز داشتند. عارف از نخستین کسانی است که در ایران کنسرت برگزار کرد و به جنبهٔ غیر مجلسی بودن و مردمی بودن آن تأکید می‌ورزید. کنسرت‌های او همیشه پر رونق و پر ازدحام بود. عارف در مورد تصنیف و تصنیف‌سازی عقیده داشت که تصنیف نباید تحریر داشته باشد تا مردمی که صدا و تحریر ندارند بتوانند به راحتی از پس اجرای آن برآیند. عبدالله دوامی نقل می‌کند: هنگام خواندن یکی از تصنیف‌های عارف تحریر داده‌ است و عارف به حالت قهر با او درگیر شده که چرا تحریر می‌دهد. عارف در سراسر زندگی خود همیشه صراحت داشته و این دست کم در تصنیف‌های اجتماعی و سیاسی او به خوبی مشهود است. او بدون هراس آنچه را که فکر می‌کرد درست است بر زبان می‌راند تا جایی که صراحت او گاه باعث رنجش دوستان و یارانش می‌شد. . . .