منم تیمور جهانگشا

کتاب اسب های لگام گسیخته یوکیو میشیما دومین رمان در چهارگانگی استادانه او ، دریای باروری است. باز هم با شیگکونی هوندا روبرو می شویم که این داستان حماسی را روایت می کند که به اعتقاد او تناسخ پی در پی دوست کودکی اش کیوکی ماتسوگه است.شیگکونی هوندا ، شخصیتی که در Spring Snow ، اولین رمان این چرخه نقش برجسته ای داشت ، دوباره به عنوان قاضی و بعدا وکیل در اینجا ظاهر می شود. در سال 1932 ، شیگئوکی هوندا به قاضی اوزاکا رسید. هوندا با اطمینان از اینکه یک انقلابی راستگرای جوان ، ایسائو ، تناسخ دوستش کیوکی است ، خود را متعهد می کند تا جوانان را از مرگ نابهنگام نجات دهد. ایسائو ، توسط پدری که اخلاق سامورایی باستان را به او القا کرد ، به تعصب وطن پرستی سوق داده شد ، توطئه ای خشن علیه صنعتگران جدید ترتیب می دهد که به اعتقاد او قدرت قانونی امپراطور را غصب می کنند و تمامیت ملت را تهدید می کنند. اسبهای فراری شرح وقایع توطئه است - رمانی در مورد ریشه ها و ماهیت تعصب ژاپنی در سالهایی که منجر به جنگ شد.این رمان جذاب ژاپنی را می توانید با ترجمه روان غلامحسین سالمی تهیه نمایید. رمانی که به شرح وقایع توطئه آمیز در مورد ریشه ها و ماهیت تعصب ژاپنی در سالهایی که به جنگ منجر شد می پردازد - دورانی که افسردگی ، تغییرات اجتماعی و خشونت سیاسی در آن مشخص شده است.

معرفی کتاب 81490 آنچه کتاب 81490 می خوانید «سرگذشتی» نیست که براساس زندگی در بازداشتگاه های تمرکز اسیران نوشته شده باشد. نیز این اوراق از آنچه در «اردوگاه های مرگ» شنیده و دیده شده یا خود بر سرگذشته است روایتی نمی کند. این اوراق، تنها و تنها رونویس چیزهایی است که من در جریان یک سال گرفتاری خویش، در سلول انفرادی و اردوگاه های کار اجباری، شتاب آلوده بر پاره کاغذهایی یادداشت کرده، توفیق یافته ام از شبیخون های مکرر زندانبانان شان درامان نگه دارم بی آن که اکنون، هیچ گونه دستی در آن برده باشم حتا در نحوه ی بیان آن. در این یادداشت ها، بیش از هر چیز روی سخن با عزیزانی است که من در طاقت فرساترین لحظات آن آزمایش محنت بار، احساس می کردم که آن گونه سخت به دستان کودکانه شان آویخته ام. با دست راستم به دستان ایزابل و به دستان ژروم با دست چپم،ما می خواهیم که، دست کم، فرزندان ما از آنچه برما گذشته است آگاه باشند و این حقایق را هرگز از یاد نبرند. نیز در این یادداشت ها روی سخن با کسانی است که از آن دوران محنت و درد، در تاریخ زندگی خویش فصلی مشترک یافته ایم. و اکنون این کلمات، با همه ی نارسایی خویش آن دنیای ناانسانی را که ایشان نیز در آن درهم شکسته اند و خرد و متلاشی شده اند، بار دیگر بر پای می دارد. زیرا تنها و تنها هم این گروهند که می توانند آن را چنان که بود در خاطره ی خویش تجسم دهند. با نابینایی که هرگز مردمکانش از تابش نور تأثر نپذیرفته است چه گونه از رنگ ها حکایت توان کرد؟ و سرانجام، در این یادداشت ها روی سخن با همه آن کسانی است که به حقیقت با ما در این اعتقاد همداستانند که اگر مشیت الهی بر این قرار گرفته است که از اسیران بوخن والد، اشتروف هوف، داخاو، آشویتس، برگن بلزن و دیگرکشتارگاه ها چند تنی جان به سلامت ببرند، تنها از برای آن بوده است که اینان بی هیچ فتوری صدا بر دارند، از آنچه در این معابر دوزخ گذشت پرده برگیرند، و بر آنچه که دستکار عاشقان حکومت سرنیزه و زور بر میلیون ها تن مردم بی گناه رسید، شهادت دهند. ما، هم از آن دم که آزادی یافتیم، بر آنچه به ما رفت قلم عفو کشیدیم… بخشیدن؟ _ آری بخشیدیم. اما فراموش کردن _ نه! هرگز فراموش نمی کنیم!